Thursday, October 30, 2008
(ျမန္မာ့ႏုိ္င္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူမ်ားၾကားမွာ အယူအဆအမ်ိုးမ်ိဳးကြဲျပားေနေပမယ့္ အမိျမန္မာႏုိင္ငံကို ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵကေတာ့ အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေခတ္မီေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆရာေမာင္၀ံသ ထုတ္ေ၀တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလထုတ္ အေတြးအျမင္စာေစာင္ရဲ့ အာေဘာ္ကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။)
အေတြးအျမင္ စာေစာင္သည္ `တင္ထုတ္´ စာေစာင္အျဖစ္ စာစဥ္အမွတ္ (၁၈၀) အထိ ထုတ္ေ၀ခဲ့ရာမွ ဧၿပီ ၂၀၀၇ ထုတ္ စာစဥ္အမွတ္ (၁၈၁)က စ၍ လစဥ္ထုတ္ ပံုမွန္မဂၢဇင္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေအာက္တုိဘာ ၁၉၈၄ ကစတင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ အေတြးအျမင္၏ သက္တမ္းသည္ ယခုလတြင္ ၂၄ႏွစ္ျပည့္ေလၿပီ။
သက္တမ္းအထုိက္အေလ်ာက္ ရလာသည္ႏွင့္အမွ် အေတြးအျမင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ခုိင္မာစြာ စုစည္းႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ ဤသက္တမ္းအတြင္း အေတြးအျမင္ႏွင့္ စာဖတ္ပရိသတ္သည္ ကၽြန္းကိုင္းမွီ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးျဖင့္ အျပန္အလွန္ အေထာက္ အကူ ျပဳခဲ့ေပသည္။ ေတြးစရာပါေသာ စာေပအမ်ဳိးအစားကိုမွ ဖတ္႐ႈလိုေသာ ေလးနက္ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ အေတြးအျမင္က တာ၀န္ေက်ႏိုင္သမွ် ေက်ေအာင္ျဖည့္ဆည္းေပးသကဲ့သို႔ အေတြးအျမင္စာေစာင္ လိႈင္းတံပိုးေတြၾကားမွာ ဆက္လက္အသက္ရွည္ေအာင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားက ပံုမွန္အားေပး၍ ထူမတ္ေပးခဲ့ေပသည္။ စာဖတ္ပရိသတ္၏ ႀကီးမားလွေသာ ေက်းဇူတရားကို အေတြးအျမင္က မည္သည့္အခါမွ မေမ့ဘဲ တစ္လထက္တစ္လပို၍ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္းသြားပါမည္ဟု ကတိျပဳပါသည္။
ယခုလအဖုိ႔မူ ၂၄ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ အေတြးအျမင္၏ အထူးေဆာင္းပါးအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားေသာ ``သုခမိန္ စကား´´ေဆာင္းပါးပါ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္အခ်ဳိ႕ကို မီးေမာင္းထုိးျပလုိေပသည္။ မူလစာေရးသူ စင္ကာပူပညာရွင္က ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ ဖိလစ္ပိုင္ကို ယွဥ္၍ သံုးသပ္ျပပံုမွာ မွတ္သားဖြယ္ပင္။ သံုးသပ္ခ်က္မွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။
၁၉၅၀ ျပည့္လြန္တြင္ ဖိလစ္ပိုင္သည္ ကမာၻတစ္လႊားတြင္ စီးပြားေရး အလားအလာ အေကာင္းဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္၏ ဖိလစ္ပိုင္တြင္ ပညာတတ္ အထက္တန္းလႊာရွိသည္။ အေမရိကန္၏ အားေပးေထာက္ခံမႈလည္း ရေနသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားသည္ ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္၏။ ၁၉၅၀-၅၃ ကိုရီးယားစစ္ပြဲဒဏ္ကို အလူးအလွိမ့္ခံခဲ့ရၿပီး စီးပြားေရး ခၽြတ္ၿခံဳက် ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဖိလစ္ပိုင္၏ GDP သည္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆.၉ ဘီလီယံရွိၿပီး ေတာင္ကိုရီးယား၏ GDP မွာ ၁.၅ ဘီလီယံသာရွိ၏။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္မူ ဖိလစ္ပိုင္၏ GDP က ၁၄၄.၁ ဘီလီယံျဖစ္ၿပီး ေတာင္ကိုရီးယား၏ GDP သည္ ၉၆၉.၈ ဘီလီယံ ျဖစ္လာသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ျဖစ္ရသနည္း။ ``ႏိုင္ငံေရးပါး မ၀ေသာစကား´´ကို သံုးႏႈန္းၿပီး အေျဖေပးရပါမည္။ ဖိလစ္ပိုင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ပေဒသရာဇ္ေခတ္ အေတြးအျမင္မ်ားကို မေဖ်ာက္ဖ်က္ဘဲဆက္ၿပီး က်င့္သံုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ပေဒသရာဇ္အက်င့္က လက္တင္အေမရိကန္ ႏိုင္ငံမ်ားကိုလည္း ဒုကၡေပးလ်က္ရွိသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားက ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္မတူပါ။ ပေဒသရာဇ္အေတြးအျမင္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ပေဒသရာဇ္ေခတ္အေတြးအျမင္ဟူသည္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔သည္။ လုိရင္းဆုိရလွ်င္ေတာ့ အျမင္က်ဥ္းသည္။ ေခတ္ ေနာက္ျပန္ဆြဲသည္။ ေခတ္မီေရးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ဘက္ေပါင္းစံု ေခတ္မီေရးသည္ ေအာက္က် ေနာက္က်ျဖစ္ေနေသာ ႏိုင္ငံတုိင္းအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။
ေခတ္မီေရးဟူသည္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ပထမကမာၻ၏ လူေနမႈအဆင့္ကို မမီေသးေသာ ပထမကမာၻျပင္ပႏိုင္ငံမ်ားက ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးတုိ႔တြင္ ယင္းတုိ႔၏ လက္ရွိအေနအထားထက္ တုိးတက္ဖြ႔ံၿဖိဳးလာေစရန္ ရည္သန္ျခင္းကို ေခတ္မီေရးႀကိဳးပမ္းသည္ဟု ေခၚဆုိသည္။ (ပထမကမာၻဆုိသည္မွာ အေနာက္ဥေရာပ၊ ေျမာက္အေမရိကႏွင့္ ယခင္ ဓနသဟာယ ႏိုင္ငံမ်ားကို ရည္ၫႊန္းသည္။) ေခတ္မီေရး၏ ေသာ့ခ်က္မ်ားအျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီ၊ စီးပြားေရးတြင္ တံခါးဖြင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ေတာင္းဆုိၾကသည္။ တ႐ုတ္ျပည္သည္ ေခတ္မီေရးလႈပ္ရွားမႈကို ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ကတည္းက အစပ်ဳိးခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က ``က႑ေလးခု ေခတ္မီေရး´´ဟူေသာ ေႁကြးေၾကာ္သံကို တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဦးေဆာင္၍ ထုတ္လႊြင္ခဲ့ သည္။ ယင္းတုိ႔မွာ (၁) လယ္ယာ၊ (၂) စက္မႈ၊ (၃) ကာကြယ္ေရးႏွင့္ (၄) သိပံၸႏွင့္နည္းပညာတို႔ျဖစ္သည္။ ယင္းေခတ္မီေရး လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္တံခါးဖြင့္မူ၀ါဒ ေပၚေပါက္လာၿပီး ႏွစ္ ၃၀အၾကာတြင္ ကမာၻ႕အဆင့္မီ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္လာသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္ ေမဂ်ီဧကရာဇ္ (၁၈၆၈-၁၉၁၂) လက္ထက္တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို ေခတ္မီေရးႏွင့္ အေနာက္ပံုစံသြင္းေရး (modernization and westernization) လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာ ေခတ္မီ႐ုံမွ်မက စစ္အင္အားရွင္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္လာခဲ့သည္။ တတိယကမာၻႏိုင္ငံမ်ားဟု ေခၚဆိုေသာ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕တြင္ ေခတ္မီေရးႏွင့္ အေနာက္ပံုစံ သြင္းေရးကို မကြဲမျပားၾကသျဖင့္ ေခတ္မီေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဟန္႔တားမႈမ်ားရွိခဲ့ၾကသည္။
ျဖစ္သင့္သည္မွာ အေနာက္ပံုစံသြင္းျခင္းကို အမ်ဳိးသားေရးသတိျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေခတ္မီေရးကို ရဲရဲႀကီးဆက္လုပ္ ၾကဖုိ႔သာျဖစ္သည္။
Posted by ပိေတာက္ေျမ
(ျမန္မာ့ႏုိ္င္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူမ်ားၾကားမွာ အယူအဆအမ်ိုးမ်ိဳးကြဲျပားေနေပမယ့္ အမိျမန္မာႏုိင္ငံကို ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵကေတာ့ အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေခတ္မီေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆရာေမာင္၀ံသ ထုတ္ေ၀တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလထုတ္ အေတြးအျမင္စာေစာင္ရဲ့ အာေဘာ္ကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။)
အေတြးအျမင္ စာေစာင္သည္ `တင္ထုတ္´ စာေစာင္အျဖစ္ စာစဥ္အမွတ္ (၁၈၀) အထိ ထုတ္ေ၀ခဲ့ရာမွ ဧၿပီ ၂၀၀၇ ထုတ္ စာစဥ္အမွတ္ (၁၈၁)က စ၍ လစဥ္ထုတ္ ပံုမွန္မဂၢဇင္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေအာက္တုိဘာ ၁၉၈၄ ကစတင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ အေတြးအျမင္၏ သက္တမ္းသည္ ယခုလတြင္ ၂၄ႏွစ္ျပည့္ေလၿပီ။
သက္တမ္းအထုိက္အေလ်ာက္ ရလာသည္ႏွင့္အမွ် အေတြးအျမင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ခုိင္မာစြာ စုစည္းႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ ဤသက္တမ္းအတြင္း အေတြးအျမင္ႏွင့္ စာဖတ္ပရိသတ္သည္ ကၽြန္းကိုင္းမွီ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးျဖင့္ အျပန္အလွန္ အေထာက္ အကူ ျပဳခဲ့ေပသည္။ ေတြးစရာပါေသာ စာေပအမ်ဳိးအစားကိုမွ ဖတ္႐ႈလိုေသာ ေလးနက္ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ အေတြးအျမင္က တာ၀န္ေက်ႏိုင္သမွ် ေက်ေအာင္ျဖည့္ဆည္းေပးသကဲ့သို႔ အေတြးအျမင္စာေစာင္ လိႈင္းတံပိုးေတြၾကားမွာ ဆက္လက္အသက္ရွည္ေအာင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားက ပံုမွန္အားေပး၍ ထူမတ္ေပးခဲ့ေပသည္။ စာဖတ္ပရိသတ္၏ ႀကီးမားလွေသာ ေက်းဇူတရားကို အေတြးအျမင္က မည္သည့္အခါမွ မေမ့ဘဲ တစ္လထက္တစ္လပို၍ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္းသြားပါမည္ဟု ကတိျပဳပါသည္။
ယခုလအဖုိ႔မူ ၂၄ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ အေတြးအျမင္၏ အထူးေဆာင္းပါးအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားေသာ ``သုခမိန္ စကား´´ေဆာင္းပါးပါ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္အခ်ဳိ႕ကို မီးေမာင္းထုိးျပလုိေပသည္။ မူလစာေရးသူ စင္ကာပူပညာရွင္က ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ ဖိလစ္ပိုင္ကို ယွဥ္၍ သံုးသပ္ျပပံုမွာ မွတ္သားဖြယ္ပင္။ သံုးသပ္ခ်က္မွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။
၁၉၅၀ ျပည့္လြန္တြင္ ဖိလစ္ပိုင္သည္ ကမာၻတစ္လႊားတြင္ စီးပြားေရး အလားအလာ အေကာင္းဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္၏ ဖိလစ္ပိုင္တြင္ ပညာတတ္ အထက္တန္းလႊာရွိသည္။ အေမရိကန္၏ အားေပးေထာက္ခံမႈလည္း ရေနသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားသည္ ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္၏။ ၁၉၅၀-၅၃ ကိုရီးယားစစ္ပြဲဒဏ္ကို အလူးအလွိမ့္ခံခဲ့ရၿပီး စီးပြားေရး ခၽြတ္ၿခံဳက် ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဖိလစ္ပိုင္၏ GDP သည္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆.၉ ဘီလီယံရွိၿပီး ေတာင္ကိုရီးယား၏ GDP မွာ ၁.၅ ဘီလီယံသာရွိ၏။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္မူ ဖိလစ္ပိုင္၏ GDP က ၁၄၄.၁ ဘီလီယံျဖစ္ၿပီး ေတာင္ကိုရီးယား၏ GDP သည္ ၉၆၉.၈ ဘီလီယံ ျဖစ္လာသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ျဖစ္ရသနည္း။ ``ႏိုင္ငံေရးပါး မ၀ေသာစကား´´ကို သံုးႏႈန္းၿပီး အေျဖေပးရပါမည္။ ဖိလစ္ပိုင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ပေဒသရာဇ္ေခတ္ အေတြးအျမင္မ်ားကို မေဖ်ာက္ဖ်က္ဘဲဆက္ၿပီး က်င့္သံုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ပေဒသရာဇ္အက်င့္က လက္တင္အေမရိကန္ ႏိုင္ငံမ်ားကိုလည္း ဒုကၡေပးလ်က္ရွိသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားက ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္မတူပါ။ ပေဒသရာဇ္အေတြးအျမင္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ပေဒသရာဇ္ေခတ္အေတြးအျမင္ဟူသည္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔သည္။ လုိရင္းဆုိရလွ်င္ေတာ့ အျမင္က်ဥ္းသည္။ ေခတ္ ေနာက္ျပန္ဆြဲသည္။ ေခတ္မီေရးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ဘက္ေပါင္းစံု ေခတ္မီေရးသည္ ေအာက္က် ေနာက္က်ျဖစ္ေနေသာ ႏိုင္ငံတုိင္းအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။
ေခတ္မီေရးဟူသည္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ပထမကမာၻ၏ လူေနမႈအဆင့္ကို မမီေသးေသာ ပထမကမာၻျပင္ပႏိုင္ငံမ်ားက ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးတုိ႔တြင္ ယင္းတုိ႔၏ လက္ရွိအေနအထားထက္ တုိးတက္ဖြ႔ံၿဖိဳးလာေစရန္ ရည္သန္ျခင္းကို ေခတ္မီေရးႀကိဳးပမ္းသည္ဟု ေခၚဆုိသည္။ (ပထမကမာၻဆုိသည္မွာ အေနာက္ဥေရာပ၊ ေျမာက္အေမရိကႏွင့္ ယခင္ ဓနသဟာယ ႏိုင္ငံမ်ားကို ရည္ၫႊန္းသည္။) ေခတ္မီေရး၏ ေသာ့ခ်က္မ်ားအျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီ၊ စီးပြားေရးတြင္ တံခါးဖြင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ေတာင္းဆုိၾကသည္။ တ႐ုတ္ျပည္သည္ ေခတ္မီေရးလႈပ္ရွားမႈကို ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ကတည္းက အစပ်ဳိးခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က ``က႑ေလးခု ေခတ္မီေရး´´ဟူေသာ ေႁကြးေၾကာ္သံကို တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဦးေဆာင္၍ ထုတ္လႊြင္ခဲ့ သည္။ ယင္းတုိ႔မွာ (၁) လယ္ယာ၊ (၂) စက္မႈ၊ (၃) ကာကြယ္ေရးႏွင့္ (၄) သိပံၸႏွင့္နည္းပညာတို႔ျဖစ္သည္။ ယင္းေခတ္မီေရး လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္တံခါးဖြင့္မူ၀ါဒ ေပၚေပါက္လာၿပီး ႏွစ္ ၃၀အၾကာတြင္ ကမာၻ႕အဆင့္မီ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္လာသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္ ေမဂ်ီဧကရာဇ္ (၁၈၆၈-၁၉၁၂) လက္ထက္တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို ေခတ္မီေရးႏွင့္ အေနာက္ပံုစံသြင္းေရး (modernization and westernization) လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာ ေခတ္မီ႐ုံမွ်မက စစ္အင္အားရွင္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္လာခဲ့သည္။ တတိယကမာၻႏိုင္ငံမ်ားဟု ေခၚဆိုေသာ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕တြင္ ေခတ္မီေရးႏွင့္ အေနာက္ပံုစံ သြင္းေရးကို မကြဲမျပားၾကသျဖင့္ ေခတ္မီေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဟန္႔တားမႈမ်ားရွိခဲ့ၾကသည္။
ျဖစ္သင့္သည္မွာ အေနာက္ပံုစံသြင္းျခင္းကို အမ်ဳိးသားေရးသတိျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေခတ္မီေရးကို ရဲရဲႀကီးဆက္လုပ္ ၾကဖုိ႔သာျဖစ္သည္။
Posted by ပိေတာက္ေျမ
0 comments:
Post a Comment