Wednesday, June 23, 2010

ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း (သို႔မဟုတ္) ႏုိ္င္ငံေရးသမား တဦး၏ အလင္း အေမွာင္ဘဝမ်ား




….“မင္းတုိ႔မွာ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈ မရွိဘူး။
ေမာ္စကို၊ ပီကင္း၊ ပုံစံခ်ေပးတဲ့အတုိင္း ေတြးေခၚတယ္ ေျပာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မင္းတုိ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ငါမုန္းတယ္….
မင္းတုိ႔မွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ မရွိဘူး…..”

(ေက်ာ္ၿငိမ္း)

….“ တုိ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ရွိမရွိ။ မင္းအသိထုိက္ဆံုးေပါ့။
မသိဘူးဆိုရင္ေတာ့…. လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲမွာ
မင္းမပါခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုရာေရာက္သြားမွာပဲ….”

(သိန္းေဖျမင့္)

(က)

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းတြင္ လူငယ္ေက်ာင္းသားတုိ႔၏ ပါဝင္မႈအခန္းက႑သည္ ၾကီးမား၏။ ဤသို႔ဆုိလိုက္လွ်င္ …. ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုႏု၊ ကိုဗဟိန္း၊ ကိုလွေဖ၊ ကိုဗေဆြ၊ ကိုသန္းထြန္း …. စသည့္ အမည္မ်ားက ထင္ရွားစြာႏွင့္ ေပၚလာသည္။ ထုိအထဲ၌ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အမည္မ်ားကိုလည္း ခ်န္လွပ္ထား၍မရ….။ စာရင္းတုိ႔၌ ထည့္သြင္းၾကရမည္ပင္…။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးဟူသည္က ….. (ဦး)သိန္းေဖျမင့္ႏွင့္ (ဦး)ေက်ာ္ၿငိမ္းတုိ႔ျဖစ္၏။

(ဦး) သိန္းေဖျမင့္က …. (ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းအေၾကာင္းကို … “ေက်ာ္ၿငိမ္း” ဟူ၍ ေရး၏။
(ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းကို ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ထား၍ (ဦး) သိန္းေဖျမင့္က ကေလာင္ႏွင့္ မီးေမာင္းထုိးျပျခင္းျဖစ္၏။ “ကေရာင္း” ႐ိုက္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးအၾကား၌ မီးေမာင္းသည္လည္း ေရႊ႔ေျပာင္းရ၏။ အနီးအေဝးေရႊ႔၏။ အလင္းအေမွာင္ကြဲ၏။

ႏွစ္အပိုင္းအျခားအရဆိုပါမူ …. ၁၉၃၃ မွ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္အတြင္း (ဦး)ေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးခရီး …. (သို႔မဟုတ္) “တြဲေရး ခြဲေရး” မွသည္ “သန္႔ရွင္း၊ တည္ၿမဲ” သို႔ဟု ဆုိရမည္။
“ေက်ာ္ၿငိမ္း” ကုိ (ဦး) သိန္းေဖျမင့္ ေရးသည့္အခ်ိန္က ….
၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ….. ၂ ဦး။

ထုိစဥ္က ….. တည္ၿမဲေခါင္းေဆာင္ၾကီး (ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ အာဏာစက္ဝန္း၏အျပင္၌ ေရာက္ေနသည့္အခ်ိန္….။

အာဏာစက္ဝန္းအတြင္းသို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ႏုိင္ေရးအတြက္ အားယူျပင္ဆင္ေနသည့္ကာလ…..။
(ခ)
kyaw
စာအုပ္အမည္ ေက်ာ္ၿငိမ္း
စာေရးသူအမည္ သိန္းေဖျမင့္
ထုတ္ေဝသူ ေမာင္စုိးဝင္ (ေရႊျပည္တန္စာအုပ္တုိက္)
အုပ္ေရ ၅၀၀၀
တန္ဖုိး ၂ က်ပ္

ဦးသိန္းေဖျမင့္ႏွင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ ၂ ဦး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၏ ေနအိမ္ဧည့္ခန္းအတြင္း ထုိင္ရင္း ႏုိင္ငံေရး ေနာက္ေၾကာင္း၊ ျပန္ေျပာၾကသည့္ “ဟန္” ႏွင့္ ေက်ာ္ၿငိမ္းကုိ စ၍ဖြင့္သည္။
၁၉၃၂-၃၃….။

ထုိစဥ္က …. မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္တြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔ ၂ ဦးသည္ I.S.C ႏွင့္ I.A အထက္တန္းမ်ားတြင္ ပညာသင္ၾကား၍ ေနခဲ့၏။

မႏၲေလး ဥပစာ ေကာလိပ္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ လက္ေအာက္ခံ ဥပစာေကာလိပ္ျဖစ္သည္။ ထုိႏွစ္က …. ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေကာင္စီသည္ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ကို ေနာင္ႏွစ္တြင္ ျဖဳတ္ပစ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။

ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ေက်ာင္းသား (ကို) သိန္းေဖႏွင့္ (ကို) ေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ မေက်နပ္ၾက….။ ကန္႔ကြက္ရန္ လႈံ႔ေဆာ္၏။ ေက်ာင္းသားထုအတြင္း ….. မႏၲေလးၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားအတြင္း….။ ထုိမွ …. သူတုိ႔ ၂ ဦးသည္ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္၏ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾက၏။

ထုိေခတ္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးက …. ျမန္မာႏုိင္ငံကို အိႏၵိယျပည္မွ ခြဲေရးႏွင့္ တြဲထားေရး …. ဟူသည့္ အယူအဆ ျငင္းခုန္ေနၾကသည့္ကာလ….။ တြဲေရးခြဲေရးအတြက္ လူထုဆႏၵခံယူမည္။ သူတုိ႔ ၂ ဦးလံုးကမူ ခြဲေရးသမား ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္၏။
(ဂ)
၁၉၃၃-၃၄ တြင္ သူတုိ႔ ၂ ဦးစလံုး … ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔ ေရာက္၏။ မႏၲေလး ဥပစာမွ I.S.C ေအာင္ခဲ့သည့္ (ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ B.S.C ဆက္၍မတတ္ဘဲ …. အဂၤလိပ္စာဂုဏ္ထူးတန္း တက္၏။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔ ေရာက္ရွိၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သူတုိ႔သည္ …. နတ္ေမာက္မွ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွ ကိုႏု၊ ထားဝယ္မွ ကိုဗေဆြ၊ ဆရာျဖစ္သင္ေကာလိပ္္မွ ကိုသန္းထြန္း…. စသည့္ …. စသည့္ လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ့ၾက၏။။ ထိုမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ စင္ျမင့္တြင္အတူ လက္တြဲခဲ့ၾကၿပီး ….. ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးခရီး၏ ေျခလွမ္းသစ္ကို စတင္ကာလွမ္းခဲ့ၾက၏။

ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုႏု၊ ကိုသိန္းေဖ ….. စသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက သမဂၢစင္ျမင့္မွသည္ တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသို႔ကူး၍ “သခင္” ဝန္းက်င္ကို ခ်ဲ႕ၾက၏။ အစားဆင္းရဲခံ၊ အေနဆင္းရဲခံ၍ သခင္ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကုိ တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးအတြင္းမွ တည္ေဆာက္ၾက၏။ ကုိေက်ာ္ၿငိမ္းက …. သမဂၢမွ ထြက္ၿပီးေနာက္ …. တကၠသိုလ္တြင္ပင္ နည္းျပဆရာ ဝင္လုပ္၏။ ၿပီးလွ်င္… “အေကာက္ေတာ္ဌာန” ၌ ရာျပတ္အလုပ္ ဝင္လုပ္ျပန္သည္။ ဤအေၾကာင္းကို …. ဆရာသိန္းေဖျမင့္က … ေက်ာ္ၿငိမ္းတြင္…
“ေက်ာ္ၿငိမ္းကား …. တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးထဲမေရာက္၊ လူထုလူတန္းစားတုိက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ခပ္ေဝးေဝးျဖစ္ေနေလသည္။ တဖက္မွာ ေက်ာင္းမွာ နည္းျပဆရာလုပ္ရျခင္း၊ အေကာက္ေတာ္ ဌာနတြင္ ရာျပတ္အရာရွိလုပ္ရျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲမ်ားတြင္ ေရွ႕တန္းမွ ေျဗာင္မပါႏုိင္ေခ်။ ေနာက္ကြယ္မွသာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားႏွင့္ ဥမကြဲ သိုက္မပ်က္ ရွိေနႏိုင္၏။ အဓိကအားျဖင့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ႏုိင္ငံေရးကိုသာ လုပ္ႏုိင္ေလသည္။ ဤသို႔ေသာ … လူေနမႈဘဝႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးဘဝသည္ ေက်ာ္ၿငိမ္း၏ သေဘာတရားႏွင့္ ဝါဒေရးရာ အေတြးအေခၚမ်ားကို ျပဳျပင္ပဲ့ကိုင္လ်က္ရွိရာ၊ မာ့က္စ္ဝါဒႏွင့္ ကင္းကြာေစၿပီး ျပင္းထန္ေသာ အမ်ဳိးသားေရး ဝါဒၾသဇာေအာက္သုိ႔ ပို႔ေဆာင္ေပးေလသည္။” (သိန္းေဖျမင့္၏ ေက်ာ္ၿငိမ္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၈-၁၉ မွ)
(ဃ)
ဦးသိန္းေဖျမင့္က “ေက်ာ္ၿငိမ္း” တြင္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို မီးေမာင္းထုိး၍ျပထားသည့္ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ကြက္အခ်ိဳ႕ ဆြဲထုတ္၍ေဖာ္ျပလိုသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ဂ်ပန္၏ ႐ုပ္ေသးအစုိးရ အဖြဲ႔အတြင္း၌ ပထမတြင္ “ အစုိးရအဖြဲ႔အတြင္းဝန္” လုပ္၏။ ေနာင္တြင္မူ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးဌာန၌ ဒုတိယႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးအျဖစ္ တာဝန္ယူ၏။ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးက ဦးႏုျဖစ္သည္။

တဖက္တြင္လည္း ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ “ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီ” ကုိ ဦးဗေဆြ၊ သခင္ခ်စ္ (ေနာင္တြင္ …. ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ပဲခူး႐ိုးမ၌ က်ဆံုး)၊ သခင္ျမတို႔ႏွင့္ အတူဖြဲ႔စည္းထား၏။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီတုိ႔က ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ညီညႊတ္ေသာ တပ္ေပါင္းစုတရပ္ တည္ေဆာက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းရင္းႏွင့္ပင္…၊

ပကတိဘာဝအေျခအေနအရ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးက ရင့္မွည့္၍ လာသည္။ ဤတြင္ …. ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီႏွင့္ ဗမာ့မ်ဳိးခ်စ္တပ္မေတာ္တုိ႔ ပူးေပါင္း၍ “ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး” (ဖတပလ) ကို ဖြဲ႔စည္း၏။ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲရန္ျဖစ္သည္။

(ဖတပလ) က ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကုိ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရန္အတြက္ စစ္တုိင္းမ်ားခြဲ၏။ စစ္တိုင္းမ်ားအလိုက္ တာဝန္ယူၾကမည့္ စစ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား တာဝန္ေပး၏။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက စစ္တုိင္း ၆ တြင္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ယူရ၏။ စစ္တုိင္း ၆ ၏ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္က ဗုိလ္ရဲထြဋ္ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္) ျဖစ္သည္။ တုိင္း ၆ ၏ တာဝန္က်ရာနယ္ေျမက… ပ်ဥ္းမနား၊ မိတၳီလာ၊ ေတာင္ငူႏွင့္ ေတာင္ပိုင္းရွမ္းျပည္ ေဒသမ်ားျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တုိင္ပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ “အနီးကပ္ဆံုးရန္သူအား ရွာတုိက္ၾက” ဟူ၍၊ တပ္ထြက္မိန္႔ခြန္းေပးၿပီး သူကိုယ္တုိင္လည္း တာဝန္က်ရာ ေျမထဲ၊ ေအာင္လံသို႔ စစ္ထြက္၏။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကမူ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးအတြင္း၌ သူတာဝန္က်ရာ စစ္တုိင္း၊ တုိင္း ၆ သို႔ မသြား….။ ရန္ကုန္တြင္ပင္ ေနခဲ့၏။

တာဝန္က်ရာအရပ္သုိ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ မသြားျဖစ္သည့္အေၾကာင္းကုိ ….. ေက်ာ္ၿငိမ္းတြင္…
“ေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ပ်ဥ္းမနား ဗိုလ္ရဲထြဋ္ထံသို႔ လုိက္သြားရန္ တာဝန္က်ေသာ္လည္း မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ေခ်။ ေက်ာ္ၿငိမ္း ေတာခိုလွ်င္ သခင္ျမႏွင့္ သခင္ႏုတုိ႔အား ဂ်ပန္က လံုးဝယံုေတာ့မည္မဟုတ္ဟု ယူဆေလသည္။ သို႔ေသာ္ … မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔မတုိင္မီ စစ္ကိုင္း၊ မႏၲေလးဘက္တြင္ ဗုိလ္ဗထူး ဦးစီးေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ားက ဂ်ပန္အား ထခ်ေလရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔က ဟန္ေဆာင္ၿပီး မည္မွ်ပင္ အဆက္ျဖတ္ျဖတ္ ဂ်ပန္က ဗမာ့တပ္မေတာ္အား မယံုေတာ့ေခ်။” (သိန္းေဖျမင့္၏ ေက်ာ္ၿငိမ္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၅၉)

(င)
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးသည့္ေနာက္ …. ဆင္းမလားမွ စစ္ေျပးကုိလိုနီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔သည္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လည္၍ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ (ဖဆပလ) က အင္အားအေတာင့္တင္းဆံုး၊ အတုိက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းၾကီးအျဖစ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးခရီး ခ်ီတက္လ်က္ရွိသည္။ ဖဆပလအတြင္း … အားၿပိဳင္မႈမ်ားကလည္း ၾကီးမား၏။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီတို႔၏ အားၿပိဳင္မႈမ်ား ျဖစ္သည္။ (ဖဆပလ) အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေနရာမွ သခင္သန္းထြန္း ထြက္သြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ (ဖဆပလ) ၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေနရာအတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီတုိ႔မွ အၿပိဳင္အဆုိင္ ရရွိေရးအတြက္ ၾကိဳးစားၾက၏။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ (ဦး) သိန္းေဖျမင့္ကို ထိုေနရာသို႔ ရရန္ ၾကံစည္ၾကသကဲ့သို႔ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီမွလည္း (ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းကုိ တင္ရန္ လံု႔လျပဳ၏။ (ဖဆပလ) ၏ ႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ဦးစီးအစည္းအေဝး၌ မဲခြဲရာ (ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းက မဲအသာႏွင့္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးေနရာ ရရွိ၏။

ေနရာအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္သာမက ….. အယူအဆေရးရာမ်ားတြင္လည္း မတူကြဲျပားမႈမ်ားႏွင့္….။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ အေထြေထြအလုပ္သမားသပိတ္ၾကီး ျဖစ္လာ၏။ ၿပီးလွ်င္ … သပိတ္သည္ အစုိးရအမႈထမ္းမ်ား၊ ပုလိပ္မ်ားဆီသို႔ပင္ ကူးစက္၏။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနအေပၚ …. ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္တို႔အၾကား၊ အယူအဆေရးအရ၊ အျမင္ခ်င္းက မတူၾက….
“ေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ အစိုးရအမႈထမ္းမ်ားကို ဆုိင္းထားေစလိုသည္။ တဖက္က လက္နက္စုေဆာင္း ျပင္ဆင္ထားၿပီးမွ အေထြေထြသပိတ္ၾကီးကို ပုလိပ္သပိတ္အထိ ျမႇင့္တင္ဆင္ႏႊဲလိုသည္ဟူ၍ အေၾကာင္းျပသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္တကြ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားက လက္နက္စုေဆာင္းၿပီးေအာင္ ေစာင့္ေနဖို႔မလုိ၊ အေထြေထြ သပိတ္ၾကီးကုိ နက္ရႈိင္းေစရမည္။ ပုလိပ္သပိတ္အထိသာမက .. စစ္တပ္သပိတ္အထိ ျမႇင့္တင္သြားရမည္ဟု ေတာင္းဆိုၾကသည္” (သိန္းေဖျမင့္၏ ေက်ာ္ၿငိမ္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၈ဝ မွ)
သိန္းေဖျမင့္က … ထုိစဥ္ကာလ (ဖဆပလ) အတြင္း ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတုိ႔ ပဋိပကၡအား …..

“စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုမတိုင္မီႏွင့္ အေရးေတာ္ပံုအတြင္းတြင္၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆုိရွယ္လစ္ပဋိပကၡသည္ သေဘာတရားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ထဲမွာသာ ေနသည္။ စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုသည္ (ပဆပလ) မွ ၾကားျဖတ္အစုိးရ ဖြဲ႔စည္းၿပီး၊ အာဏာယူျခင္းႏွင့္ အဆံုးသတ္သြားေသာအခါ အာဏာပဋိပကၡ ျဖစ္လာေလသည္။
ထိုအခ်ိန္အခါတြင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးေတြ လႊမ္းမိုးလာသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ (ဖဆပလ) ၾကားျဖတ္အစိုးရအား ေထာက္ခံေနရာမွ ဆန္႔က်င္ေသာ လမ္းစဥ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းေသာအခါတြင္…၊ ရာထူးမရေသာ သခင္သန္းထြန္း၏ ပေယာဂျဖစ္သည္ဟု ေက်ာ္ၿငိမ္းတုိ႔ ဆုိရွယ္လစ္မ်ားက စြပ္စြဲၾကသည့္ နည္းအတူ ၾကားျဖတ္အစုိးရဖြဲ႔ေစၿပီး (ဖဆပလ) အား သစၥာေဖာက္လမ္းစဥ္ကို လိုက္ေစျခင္းမွာ ဦးဘေဖႏွင့္ ေက်ာ္ၿငိမ္းေၾကာင့့္ျဖစ္သည္ဟု စြပ္စြဲၾကျပန္ေလသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ဝန္ၾကီး ၂ ေနရာ ရေအာင္လုပ္ၿပီး ၾကားျဖတ္အစိုးရ အာဏာကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ရန္ ၾကံစည္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုပင္ သစၥာေဖာက္အျဖစ္ျဖင့္ ထိပါးတုိက္ခိုက္လ်က္ရွိၿပီး ဖဆပလအစိုးရအား ၿဖိဳခ်ရန္ ၾကိဳးစားေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခုကတည္းက ထုိရန္ကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္လိုေၾကာင္း ေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ဖဆပလတြင္းမွာ အတိအလင္း ေျပာဆုိလာေလသည္။” (သိန္းေဖျမင့္၏ ေက်ာ္ၿငိမ္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၃-၈၄ မွ)
ၿပီးလွ်င္ …. (ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းအား ဆရာသိန္းေဖျမင့္က … ဤသို႔တည့္တည့္ပင္ ေဝဖန္၏။

“ေက်ာ္ၿငိမ္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္နည္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အယူအဆတခု ဝင္လာၿပီျဖစ္၏။ မိမိႏွင့္ၿပိဳင္ဘက္ တဖက္ေသာ အင္အားစုတြင္ အႏၲရာယ္ျမင္လွ်င္ မလိုလားအပ္ေသာ ကိုယ္ဝန္သားငယ္ကို မျမင္သလို ျမင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္ဝန္သားငယ္ကုိ ေန႔ေစ့လေစ့ ၾကီးရင့္ခြင့္မေပးဘဲ ဖ်က္ခ်ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သားေလွ်ာက်ေစရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း နည္းေကာင္းလမ္းေကာင္းအျဖစ္ျဖင့္ ျမင္ေနေလသည္” (သိန္းေဖျမင့္၏ ေက်ာ္ၿငိမ္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၄ မွ)

(စ)
လြတ္လပ္ေရး ရရွိၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းတြင္ အာဏာရ (ဖဆပလ) ၏ အခန္းက႑သည္ ၾကီးမား၏။ ထိုအထဲမွ …. (ဖဆပလ) အတြင္း၌ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑တြင္ တည္ရွိေနခဲ့ၾကသည့္ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား၏ အခန္းက႑က ပုိ၍ အေရးပါသည္ဟု ဆိုရမည္။ သူတုိ႔၏ ေတြးမႈ၊ ျမင္မႈ၊ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားက လြတ္လပ္ေရးအလြန္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သမုိင္းေၾကာင္းကို ျပ႒ာန္း၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူမႈဘဝ၊ ႏုိင္ငံေရးဘဝ၊ စီးပြားေရးဘဝ …. ဘဝအေထြေထြကို ထုဆစ္ႏုိင္ၾကသည့္သူမ်ားဟု ဆိုရမည္။ ထုိအထဲ၌ …. ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္လည္း ပါ၏။ ထုိစဥ္က (ဖဆပလ) ၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း….။

မုသားႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံ

ဦးေအာင္ခင္ / ၁၃ ဇြန္ ၂၀၀၈


တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆရာတပည့္ဆုိသလုိ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ ဗမာစစ္တပ္ဟာ လိမ္ညာ၀ါဒျဖန္႔တဲ့ ေနရာမွာနဲ႔ သတင္းထိန္ခ်န္ကြယ္၀ွက္တဲ့ေနရာမွာ အေတာ္တူပါတယ္။ တိဘက္ျပည္က ဖိႏွိပ္မႈေတြကုိ တ႐ုတ္ျပည္တြင္းမွာ မသိရပါဘူး။ ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္း ဒုကၡသည္သတင္းကုိ ဗမာစစ္အစုိးရက ဖုံးဖိဖုိ႔ႀကိဳးစားေနတုန္း တ႐ုတ္ေျမငလ်င္သတင္းကုိ လြတ္လပ္စြာ သတင္း ပုိ႔ခြင့္ရတာမို႔ ဗမာစစ္အစုိးရ ၀ုိင္းဆဲတာခံရၿပီး တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ကုိ ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးက်ဴးၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေျမငလ်င္ေၾကာင့္ အစုိးရ အေဆာက္အဦေတြမၿပိဳဘဲ ေက်ာင္းေတြသာ ၿပိဳက်ပ်က္စီး တာကုိ မေက်နပ္လုိ႔ ဆႏၵျပတဲ့ ေက်ာင္းသားမိဘေတြကုိ ရဲက ႏွိမ္နင္းတားျမစ္တာကုိၾကည့္ရင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေပးတဲ့ လြတ္လပ္မႈဟာ ယာယီ၀ါဒျဖန္႔မႈသာ ျဖစ္ေနတာ ထင္ရွားတယ္။

ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပုံနဲ႔ လူအမ်ားအျပား အသတ္ခံရတာေတြကုိ ျပည္သူေတြေမ့ေပ်ာက္ သြားေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့ေနရာမွာ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ဟာ လုပ္နည္းကုိင္နည္းခ်င္း တူေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာလည္း ၀ါဒျဖန္႔တာကုိ ဦးစားေပးတဲ့အတြက္ လက္ေတြ႕ဘ၀နဲ႔ တျခားစီ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ရိကၡာရွားပါးေနတဲ့သတင္းကုိ ထိန္ခ်န္ကြယ္၀ွက္လုိ႔ သန္းနဲ႔ခ်ီေသဆုံးတဲ့ သာဓကေတြ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ရွိတယ္။ အခုလည္း ဆန္ရွားမယ့္ကိစၥကုိ ဗမာစစ္အစုိးရက ကြယ္၀ွက္ၿပီး လိမ္ညာ၀ါဒျဖန္႔ေနတာေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ားအျပား ငတ္ေသ ႏုိင္တယ္။ ေရာဂါနဲ႔ ရိကၡာရွားပါးမႈကုိ လြတ္လပ္စြာသတင္းျဖန္႔ႏုိင္တဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမွာသာ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္တယ္။

လိမ္ညာ၀ါဒျဖန္႔တာကုိ အင္တုိက္အားတုိက္ လုပ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေၾကာင္း
“မုသားႏုိင္ငံေတာ္” The Empire of Lies ဆုိတဲ့အမည္နဲ႔ အေမရိကန္မွာ မၾကာမီက စာအုပ္
ထုတ္ေ၀တယ္။ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ ဂုိင္းဆားမန္ (Guy Sorman) ေရးတဲ့ ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းကုိ ဘာသာျပန္ၿပီး အဂၤလိပ္လုိ ထုတ္ေ၀တာပါပဲ။ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဒီမုိကေရစီသမားနဲ႔ သတင္း ဆရာေတြကုိ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့အေျခအေနနဲ႔ အေတာ္
တူတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ ထႂကြႏုိးၾကားလာရင္ တကမၻာလုံး တုန္လႈပ္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ျပင္သစ္အာဏာရွင္ နပုိလီယံက ေျပာဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀ါဒျဖန္႔မႈကုိ အဓိကထားၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဂ႐ုမစုိက္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ကုိ အေနာက္တုိင္း ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြက မႈစရာ မလုိဘူးလို႔ ဂိုင္းဆားမန္က သုံးသပ္တယ္။ ၀ါဒျဖန္႔လမ္းစဥ္က်င့္သုံးတဲ့ တ႐ုတ္ျပည္မွာ အမွန္ တရားကုိ သိႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ခဲတယ္တဲ့။

ဥပမာေဆးကုလုိ႔မရတဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ေရာဂါဆုိးျဖစ္ေနတာကုိ ၁၉၉၄ မွာ ဆရာ၀န္အခ်ဳိ႕ သိေပမယ့္ တ႐ုတ္အစုိးရက ထိပ္တန္းလွ်ဳိ႕၀ွက္လုပ္ထားပါတယ္။ မတတ္ႏုိင္ေတာ့မွ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ေရာဂါျဖစ္ပြားေနတာကုိ ၀န္ခံပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အစုိးရရဲ႕ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါကာကြယ္ေရးစီမံကိန္း အႀကီးအက်ယ္ေအာင္ျမင္ေနေၾကာင္း လုပ္ႀကံ
၀ါဒျဖန္႔ပါေတာ့တယ္။ ဗမာစစ္အစုိးရကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။

တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္အာဏာရွင္စနစ္မွာ မေက်နပ္မႈကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ့အတြက္ ဆႏၵျပပြဲေတြ မၾကာခဏျဖစ္ပြားပါတယ္။ ၂၀၀၄ မွာ ဆႏၵျပပြဲေပါင္း (၇) ေသာင္းေက်ာ္ရွိၿပီး ဆႏၵျပသူ (၄) သန္း နီးပါးရွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္က လူထုဆႏၵျပပြဲ (၁) ေသာင္းေလာက္သာ ရွိတာမုိ႔ မေက်နပ္သူ (၇) ဆ တုိးလာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔မေက်နပ္မႈကုိ တရားဥပေဒအရ လုံေလာက္စြာ မေျဖရွင္းႏုိင္သမွ်ကာလပတ္လုံး ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲေတြ ရွိေနမွာပါပဲ။ လူမုိက္ငွားၿပီး ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲကုိ ႏွိမ္နင္းတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနတာမုိ႔ ဆႏၵျပပြဲကေန ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္မယ့္ အလားအလာ မရွိေသးပါဘူး။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီသေဘာ တရား မျပန္႔ပြားရေအာင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက စီစဥ္ထားပါတယ္။ တ႐ုတ္ဒီမုိကေရစီ စကၠဴျဖဴ စာတမ္းကုိ ၂၀၀၅ ေအာက္တုိဘာလမွာ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ အႏွစ္သာရကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ပါပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကုိ မွတ္တမ္း တင္တဲ့ စာတမ္းမုိ႔ ျပည္သူေတြ သိန္းခ်ီေသဆံုးရတဲ့ အမွားမ်ဳိးကုိ ကြယ္၀ွက္ထားပါတယ္။ ဒီမုိ ကေရစီစနစ္မ်ဳိးစံုထဲမွာ တ႐ုတ္ဒီမုိကေရစီဟာ အေကာင္းဆံုးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီကိစၥမွာ သူမ်ားကုိ အတုယူစရာ မလုိပါဘူးတဲ့။

ဒီပုံစံအတုိင္း ဗမာစစ္အစုိးရကလည္း စစ္ဗုိလ္ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ အားလံုး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ တာကုိ ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ျဖစ္တယ္လုိ႔ အေျခခံဥပေဒေရးၿပီး ၀ါဒျဖန္႔ေနပါတယ္။ ျပည္သူ လူထုကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္သတ္ေနတဲ့ ဗမာစစ္တပ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္မွန္သမွ် အားလံုးေကာင္းပါသည္ ဆုိၿပီး ၀ါဒျဖန္႔တဲ့အလုပ္ဟာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ရဲ႕ ၀ါဒျဖန္႔လမ္းစဥ္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ လုပ္သမွ် မွန္တယ္လုိ႔ ေျပာသလုိ ဗမာစစ္တပ္လုပ္သမွ် မွန္တယ္လုိ႔ ၀ါဒျဖန္႔တာပါပဲ။

လူလတ္တန္းစား အရင္းရွင္ေလးေတြ မ်ားလာရင္ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္ၾကမွာမုိ႔ ဒီမုိကေရစီ ေတာင္းဆုိမႈေတြ ရွိလာႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိၾကေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္က လူလတ္တန္းစားဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ အေထာက္အကူ မျပဳဘူးလုိ႔ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ ေမာ္ယူရွီက ဆုိပါတယ္။ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္ၿပီး ႀကိဳးစားလုိ႔ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာတာမဟုတ္ဘဲ ပါတီနဲ႔နီးစပ္လုိ႔ ေငြရွိလာတဲ့ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ အေထာက္အကူမျပဳပါဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ အရင္းရွင္ အစစ္အမွန္ အနည္းငယ္သာရွိၿပီး ေခတ္ပ်က္သူေဌးက မ်ားတယ္။ အလြယ္ဆံုး သူေဌးျဖစ္နည္း ကေတာ့ ဘဏ္ကေငြေခ်းၿပီး ျပန္မဆပ္တဲ့ နည္းပါပဲ။ အဆက္အသြယ္ေကာင္းတဲ့ ဂြမ္စိ (Guanxi) ကသာ ဘဏ္မွာ ေငြေခ်းႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေခ်းေငြ (၅) ရာခိုင္နႈန္း ဘဏ္အမႈထမ္းကုိေပးရၿပီး ပါတီေကဒါကုိ (၁၅) ရာခုိင္ႏႈန္းေပးရလုိ႔ ေငြေခ်းသူဟာ (၈၀) ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ရရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါတီနဲ႔ ေျပလည္ေနသမွ် ျပန္ဆပ္စရာ မလုိေတာ့ အျမတ္ခ်ည္းေပါ့။ ေခတ္ပ်က္သူေဌးကုိ အခ်ိန္ မေရြး ပါတီက ဖ်က္ဆီးပစ္ႏုိင္တာမုိ႔ လူလတ္တန္းစား အရင္းရွင္ ေပါက္စလုိ႔ မေခၚႏုိင္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က ေခတ္ပ်က္သူေဌးကလည္း စစ္ဗုိလ္ကပ္ဖားနဲ႔ ဘိန္းေမွာင္ခို ဘ၀ကလာတာမုိ႔ ဒီမုိကေရစီကုိ အေထာက္အကူ မျပဳပါဘူး။

အေႂကြးမဆပ္ႏုိင္တဲ့လုပ္ငန္းကုိ ေငြထုတ္ေခ်းထားတဲ့ ဘဏ္ေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်ရင္ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ဒုကၡေရာက္သြားႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ၀င္ေငြက ေခ်းေငြထက္ အဆမတန္ မ်ားျပားေနတာမုိ႔ ျပႆနာမျဖစ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ပါတီရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း ေငြ ထုတ္ေခ်းလုိ႔ ျပႆနာျဖစ္တဲ့ ဘဏ္အခ်ဳိ႕ကုိ ဗဟုိဘဏ္ႀကီးက ၀င္ကယ္ထားပါတယ္။ ျပည္သူ လူထုအေနနဲ႔ ဒီဘဏ္ေတြမွာပဲ ေငြစုၾကရပါတယ္။ ဒီစုေငြေတြကုိ ျပန္ထုတ္လုိ႔ မရဘူးဆုိရင္ ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္တဲ့။ တ႐ုတ္ေတြဟာ လြတ္လပ္မႈကုိ အဆံုးခံႏုိင္ေပမယ့္ ေငြကုိေတာ့ အဆံုးခံမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေမာ္ယူရွီက ဆုိပါတယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ႀကိဳးစားေနပံုရပါတယ္။

အဂတိလိုက္စားမႈနဲ႔ အာဏာအလဲြသံုးစားလုပ္မႈ ကင္းရွင္းေအာင္ မိမိကုိယ္မိမိ ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္လုိ႔ ပါတီစည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးေကာ္မရွင္က ဆုိေပမယ့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ဳိးစံုရတဲ့ ပါတီ၀င္ဟာ အလဲြ သံုးစား လုပ္ခ်င္စိတ္ ပုိမ်ားပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ အလုပ္အကုိင္ရရွိေရး စတာေတြကုိ လက္ကုိင္ထားတဲ့ အရာထမ္းအဖုိ႔ လာဘ္မစားဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ အဂတိလုိက္စားမႈေပါင္း (၁၆၀,၀၀၀) ေက်ာ္ ရွိတဲ့အနက္ (၆,၀၀၀) ေက်ာ္သာ အျပစ္ဒဏ္ခံရပါ တယ္။ ပါတီ၀င္ (၅၀,၀၀၀) ကုိ စစ္ေဆးၿပီး (၉၀၀) ကုိသာ အျပစ္ေပးပါတယ္။ ပါတီ၀င္ သန္း (၆၀) ေက်ာ္မွာ (၉၀၀) သာ လာဘ္စားတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။ တ႐ုတ္ေကဒါနဲ႔ ဗမာစစ္ ဗုိလ္ဟာ အတူတူပါပဲ။

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈကုိ တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့ ပါတီ၀င္ေတြကပဲ လာဘ္စားေနတာကုိ ႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြက သိပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ရင္ ပါတီ၀င္ကုိ လာဘ္မထုိးလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အေနာက္တုိင္း ကုမၸဏီေတြကလည္း လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈဟာ တ႐ုတ္ဓေလ့ ထုံးစံလုိျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။ လုပ္႐ုိးလုပ္စဥ္ ဗ်ဴ႐ုိကေရစီ ယႏၲရားအတုိင္း လုိက္လုပ္ေနရင္ အလြန္ၾကန္႔ၾကာတာမုိ႔ ေနာက္ေဖးေပါက္က ၀င္ၿပီး လာဘ္ထိုးရတာလုိ႔ ဆင္ေျခေပးၾကပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္းမွာ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းဖုိ႔ဆုိတာဟာ စိတ္ကူးယဥ္ အဆင့္က တက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပါတီဟာ ကုိယ့္ေသတြင္း ကုိယ္တူးမွာ မဟုတ္ ပါဘူး။ အခြင့္ထူးခံစားေနရတဲ့ ပါတီေကဒါနဲ႔ စစ္ဗုိလ္ေတြဟာ သူတုိ႔အက်ဳိးစီးပြားကုိ ထိခိုက္မယ့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးကုိ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိတုိင္းျပည္မ်ဳိးမွာ အဂတိလုိက္စားတဲ့ ဓေလ့ ရွင္သန္ႀကီးထြားတယ္လုိ႔ ဂုိင္းဆားမန္က သံုးသပ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္
ပါတီဟာ အခြင့္ထူးခံ လူနည္းစုကုိဖန္တီးၿပီး အၿမဲတမ္း အာဏာရေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဖိႏွိပ္ခံလူမ်ားစုကုိ အားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွသာ “မုသားႏုိင္ငံေတာ္” နိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားႏုိင္မယ္လုိ႔ “ဂုိင္းဆားမန္” နိဂံုးခ်ဳပ္ထားပါတယ္။