(လူထုဦးလွ ႏွစ္ ၁၀၀ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ ေဆာင္းပါး)
လူထုစိန္ဝင္း
( လူထုဦးလွနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၀ရက္ေန႔ထုတ္ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပ ထားတဲ့ ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ မူနဲ႕လူကို ခြဲျခားရပ္တည္တဲ့ သတင္းစာဆရာၾကီးတစ္ဦးကို နမူနာယူႏုိင္ဖို႕ မွ်ေ၀ေပး လိုက္ပါတယ္။ )
လူ႕ေလာကမႇာ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြေထြ ရႇိတယ္။ တခ်ဳိ႕က လူနဲ႔မူနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း က်ၿပီး တခ်ဳိ႕က လူတျခား၊ မူတျခား လံုး၀ကြဲျပား ျခားနားတယ္။ သိသာထင္ရႇားသူ ႏႇစ္ဦးကို ႏိႈင္းယႇဥ္ ျပရမယ္ဆိုရင္ သခင္စိုးနဲ႔ သခင္ဗဟိန္းကို ျပရလိမ့္မယ္။ သခင္စိုးက လူပံုၾကမ္းတမ္း သလို စိတ္ဓာတ္ပိုင္း၊ မူပိုင္းဆိုင္ရာ မႇာလည္း အင္မတန္ ၾကမ္းတမ္းသူ ျဖစ္တယ္။ သခင္ဗဟိန္း က်ေတာ့ လူက လူေခ်ာလူရည္သန္႔ ၊ အႏုအလႇ ေလးေတြကို ခ်စ္တတ္သလို အေနအထိုင္၊ အေျပာအဆိုလည္း သိမ္ေမြ႕ ယဥ္ေက်းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္အပိုင္း၊ မူအပိုင္းမႇာေတာ့ အင္မတန္ ခိုင္မာ ျပတ္သားတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့ကိစၥ
ဘယ္ေလာက္ထိ ခိုင္မာျပတ္သားသလဲဆိုရင္ ကြယ္လြန္ခါနီး ေဆး႐ံုေပၚေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မႇာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဖဆပလထဲက ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူမမာ လာေမးခ်င္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုေတာင္ သူဆီ ေခၚမလာနဲ႔၊ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလို႔ ျပတ္ျပတ္ သားသားေျပာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရႇာတယ္။ ဦးႏုက်ေတာ့ နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္လူႏုၿပီး လူ တစ္ဖက္သားကို ဘယ္ေတာ့မႇ နင္ဘဲငဆေျပာေလ့မရႇိဘူး။ စိတ္အင္မတန္ ႏူးညံ့တယ္။ လူတိုင္း ေက်နပ္ေအာင္ အၿမဲ ႀကိဳးစားတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူတိုင္းကို ေက်နပ္ေအာင္ လိုက္လုပ္ရင္ ေနာက္ဆံုးက် ဘယ္သူမႇ ေက်နပ္ၾကမႇာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ သိုးေဆာင္းစကား ဆို႐ိုးရႇိတဲ့အတိုင္း ဘယ္သူ႕ ေက်နပ္မႈကိုမႇ မရခဲ့ရႇာဘူး။
ေလာကဓံရဲ့ ၾကည္စားမႈ
ဦးေလးလႇက သခင္ဗဟိန္းလို လူစားမ်ဳိး။ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ လူက လူေခ်ာလူလႇ ျဖစ္သလို၊ စိတ္လည္း အင္မတန္ လႇတယ္။ အင္မတန္မႇလည္း ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာ ေျပာတဲ့ စကားအတိုင္း သူ႕ဘက္ ကေတာ့ 'မုန္းသူမရႇိ၊ ခ်စ္သူသာရႇိ၊ ရန္သူမရႇိ၊ မိတ္ေဆြသာရႇိ' ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကမုန္းသူမရႇိ၊ ရန္သူမရႇိသေဘာထားေပမယ့္ သူ႕ကိုရန္သူလို သေဘာထားသူေတြ ရႇိေလေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမႇာ ေလးႏႇစ္နီးပါး သြားေန ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေနရာမႇာ ေလာကဓံတရားရဲ႕ ျပက္ရယ္ျပဳမႈလို႔ ေျပာရမလား၊ အၾကည္စားသန္မႈလို႔ ဆိုရမလား မသိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဦးေလးလႇကို ေထာင္ထဲ ပို႔ခဲ့တဲ့ ဖဆပလ အဖြဲ႕ႀကီးကို စတင္ တည္ေထာင္ သူေတြထဲမႇာ သူဟာတစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ျဖစ္ခဲ့႐ံုတင္မက၊ ဂ်ပန္အေျပး အဂၤလိပ္တပ္ေတြ ၀င္၀င္ခ်င္း၊ ဖဆပလ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ကို မႏၲေလးမႇာ ပါေမာကၡ ဦးေက်ာ္ရင္ နဲ႔အတူ အရင္ဆံုး တင္ခဲ့သူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ရန္ကုန္မႇာေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္က ဖဆပလအဖြဲ႕ ျပန္မဖြဲ႕ႏိုင္ေသးပါဘူး။
ဦးႏုရဲ့ ေတာင္းပန္စကား
သူ႕ကိုေထာင္ထဲ ထည့္ခဲ့ေပမယ့္ ဦးေလးလႇက ဘယ္သူ႕အေပၚမႇ အာဃာတ မထားခဲ့ပါဘူး။ ေမတၲာလည္း မပ်က္ခဲ့ ပါဘူး။ ကြယ္လြန္သူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုက 'ႏႇစ္ ၉၀ျပည့္ လူထုဦးလႇ' စာအုပ္မႇာ အမႇတ္တရ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ ေရးသားေပးပို႔ခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီမႇာ . . .''ကိုလႇေရ။ ကိုလႇ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ဟာ မေသးပါဘူး။ အင္မတန္ ႀကီးမားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစရႇိတဲ့ စကားေတြကို ေျပာ႐ံုမွ်နဲ႔ ေက်ေအးႏိုင္ေလာက္တဲ့ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုလႇဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ထက္ႀကီးရင္ ကြၽန္ေတာ္က ကိုလႇကိုထုိင္ၿပီး ရႇိခိုး ေတာင္းပန္ရမယ့္ အျပစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ အျပစ္ေတြရႇိသမ် ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ ေပးပါ . . .''လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစကားေတြကို မႏၲေလး ဘူတာႀကီးမႇာ ရထား ထြက္အံ့ဆဲဆဲ ဦးလႇကို ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတုန္း ဦးႏုကသြား ေျပာခဲ့တာပါတဲ့။ ဒီစကားေတြကို ေျပာခ်င္တာၾကာၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ခဲ့လို႔ ခုလိုၾကံဳႀကိဳက္တုန္း ကတိုက္က႐ိုက္ သြားေျပာခဲ့ရတာလို႔လည္း ဦးႏုက ေရးျပ ထားပါတယ္။
သေဘာထားႀကီးတဲ့သူ
ဦးေလးလႇက ဘယ္သူ႕ အေပၚမႇာမႇ မုန္းစိတ္၊ အာဃာတစိတ္လံုး ၀မရႇိခဲ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ နိဗၼာန္ ေရာက္ေၾကာင္း တရားအားထုတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ သေဘာ ထားကြဲၾက၊ စကားမ်ားၾက၊ အျပန္အလႇန္ ေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္ၾက ဆိုတာေတြ ျဖစ္ျမဲထံုးစံပဲလို႔ ဦးေလးလႇက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ နားလည္ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေလး သေဘာထားႀကီးတာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚမႇာမႇ မဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင္က်တဲ့ အႀကိမ္ေတြ မေရတြက္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူမ်ဳိးအေပၚမႇာလည္း သေဘာထားႀကီး ႐ံုမက ေမတၲာေစတနာ ထားႏိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ႏိုင္ငံေရးသမား အိုႀကီးေတြ၊ စာေရးဆရာအို ႀကီးေတြ အေပၚေစတနာ ထားပံုေတြက လည္းေျပာလို႔ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ မရႇိပါဘူး။ ဦးေလးရႇိတဲ့ မႏၲေလးဆိုတာမေျပာနဲ႔ေတာ့ ရန္ကုန္တိုက္ခြဲမႇာ လာၾကတာ ေတြကိုက မနည္းပါဘူး။ လူငယ္ပီပီ တစ္ခါတေလ ကိုယ္က ေစတနာ တြန္႔တိုမိေပမယ့္ ဦးေလးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မႇ မတြန္႔တိုပါဘူး။ ''အသင့္အတင့္ ေတာ့ ၾကည့္ေပးလိုက္ပါကြယ္'' ဆိုတဲ့ လက္သံုးစကားကိုသာ ေျပာၿမဲျဖစ္ပါတယ္။
ႏႇလံုးႀကီးသူ
ဦးေလးလႇဟာ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္၊ အစားအေသာက္ ေနရာတကာ ယဥ္ေက်းသူ၊ ႏႇလံုးႀကီးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖဆပလ ေခတ္မႇာလည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု မႏၲေလးေရာက္တိုင္း ဦးေလးကို ေခၚေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ ေျပာေလ့ရႇိပါတယ္။ ၁၉၆၂ခုႏႇစ္ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ပိုင္းမႇာလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ေတာ္လႇန္ေရး ေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း မႏၲေလးေရာက္တာနဲ႔ ဦးေလးလႇကို ေခၚေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ ေျပာတာပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ဦးေလးလႇ ရန္ကုန္ ေရာက္လာရင္လည္း ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ အိမ္ေတာ္ကအေခၚ ေရာက္လာၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးမႇာေတာ့ ဦးေလးလႇဟာ အင္မတန္မႇကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ႏူးညံ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူထုသတင္းစာရဲ႕ မူ၀ါဒနဲ႔ ပတ္သက္တာ ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းမႇ အေလ်ာ့မေပးပါဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္ရဲ႕ မ်က္ႏႇာတစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စာဖတ္ပရိသတ္ အေပါင္းက လူထုဦးလႇကို ခ်စ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မႏၲေလးသား စစ္စစ္မဟုတ္ေပမယ့္ မႏၲေလး တစ္ၿမိဳ႕လံုး ကေလး၊ လူႀကီးမေရြး ေထႀကီး၊ ၀ါႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကအစ ခ်စ္ၾကၿပီး အားကိုးအားထား ျပဳၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုလို႔ ဦးေလးလႇ တစ္ေယာက္သာ ရႇိလိမ့္မယ္ ထင္ပါ တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၿမိဳ႕နဲ႔ ပတ္သက္သမ် ေ၀ယ်ာ၀စၥတိုင္းမႇာ ဦးေလးလႇ မပါတဲ့ ကိစၥမရႇိလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗထူးကြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးလုပ္ခဲ့သလို တကၠသိုလ္ဆီးနိတ္ အဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးလည္း လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အရပ္ထဲက ၾကက္ေတာင္႐ိုက္အသင္း လူႀကီးျဖစ္သလို၊ မႏၲေလးေတာင္ေျခ ေဂါက္ကြင္းလူႀကီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ဒါ့အျပင္ လူႀကီးေတြအတြက္ စာအုပ္ေတြမ်ဳိးစံု ေရးခဲ့သလို ကေလးေတြအတြက္ ပံုျပင္စာအုပ္ေတြခ်ည္း ၄၆ အုပ္ေတာင္ ေရးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဦးေလးလႇဟာ ဦးႏုတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့သလို ကေလးေတြရဲ႕ မိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ လိုက္ပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း
လူထုစိန္ဝင္း
( လူထုဦးလွနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၀ရက္ေန႔ထုတ္ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပ ထားတဲ့ ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ မူနဲ႕လူကို ခြဲျခားရပ္တည္တဲ့ သတင္းစာဆရာၾကီးတစ္ဦးကို နမူနာယူႏုိင္ဖို႕ မွ်ေ၀ေပး လိုက္ပါတယ္။ )
လူ႕ေလာကမႇာ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြေထြ ရႇိတယ္။ တခ်ဳိ႕က လူနဲ႔မူနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း က်ၿပီး တခ်ဳိ႕က လူတျခား၊ မူတျခား လံုး၀ကြဲျပား ျခားနားတယ္။ သိသာထင္ရႇားသူ ႏႇစ္ဦးကို ႏိႈင္းယႇဥ္ ျပရမယ္ဆိုရင္ သခင္စိုးနဲ႔ သခင္ဗဟိန္းကို ျပရလိမ့္မယ္။ သခင္စိုးက လူပံုၾကမ္းတမ္း သလို စိတ္ဓာတ္ပိုင္း၊ မူပိုင္းဆိုင္ရာ မႇာလည္း အင္မတန္ ၾကမ္းတမ္းသူ ျဖစ္တယ္။ သခင္ဗဟိန္း က်ေတာ့ လူက လူေခ်ာလူရည္သန္႔ ၊ အႏုအလႇ ေလးေတြကို ခ်စ္တတ္သလို အေနအထိုင္၊ အေျပာအဆိုလည္း သိမ္ေမြ႕ ယဥ္ေက်းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္အပိုင္း၊ မူအပိုင္းမႇာေတာ့ အင္မတန္ ခိုင္မာ ျပတ္သားတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့ကိစၥ
ဘယ္ေလာက္ထိ ခိုင္မာျပတ္သားသလဲဆိုရင္ ကြယ္လြန္ခါနီး ေဆး႐ံုေပၚေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မႇာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဖဆပလထဲက ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူမမာ လာေမးခ်င္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုေတာင္ သူဆီ ေခၚမလာနဲ႔၊ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလို႔ ျပတ္ျပတ္ သားသားေျပာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရႇာတယ္။ ဦးႏုက်ေတာ့ နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္လူႏုၿပီး လူ တစ္ဖက္သားကို ဘယ္ေတာ့မႇ နင္ဘဲငဆေျပာေလ့မရႇိဘူး။ စိတ္အင္မတန္ ႏူးညံ့တယ္။ လူတိုင္း ေက်နပ္ေအာင္ အၿမဲ ႀကိဳးစားတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူတိုင္းကို ေက်နပ္ေအာင္ လိုက္လုပ္ရင္ ေနာက္ဆံုးက် ဘယ္သူမႇ ေက်နပ္ၾကမႇာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ သိုးေဆာင္းစကား ဆို႐ိုးရႇိတဲ့အတိုင္း ဘယ္သူ႕ ေက်နပ္မႈကိုမႇ မရခဲ့ရႇာဘူး။
ေလာကဓံရဲ့ ၾကည္စားမႈ
ဦးေလးလႇက သခင္ဗဟိန္းလို လူစားမ်ဳိး။ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ လူက လူေခ်ာလူလႇ ျဖစ္သလို၊ စိတ္လည္း အင္မတန္ လႇတယ္။ အင္မတန္မႇလည္း ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာ ေျပာတဲ့ စကားအတိုင္း သူ႕ဘက္ ကေတာ့ 'မုန္းသူမရႇိ၊ ခ်စ္သူသာရႇိ၊ ရန္သူမရႇိ၊ မိတ္ေဆြသာရႇိ' ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကမုန္းသူမရႇိ၊ ရန္သူမရႇိသေဘာထားေပမယ့္ သူ႕ကိုရန္သူလို သေဘာထားသူေတြ ရႇိေလေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမႇာ ေလးႏႇစ္နီးပါး သြားေန ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေနရာမႇာ ေလာကဓံတရားရဲ႕ ျပက္ရယ္ျပဳမႈလို႔ ေျပာရမလား၊ အၾကည္စားသန္မႈလို႔ ဆိုရမလား မသိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဦးေလးလႇကို ေထာင္ထဲ ပို႔ခဲ့တဲ့ ဖဆပလ အဖြဲ႕ႀကီးကို စတင္ တည္ေထာင္ သူေတြထဲမႇာ သူဟာတစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ျဖစ္ခဲ့႐ံုတင္မက၊ ဂ်ပန္အေျပး အဂၤလိပ္တပ္ေတြ ၀င္၀င္ခ်င္း၊ ဖဆပလ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ကို မႏၲေလးမႇာ ပါေမာကၡ ဦးေက်ာ္ရင္ နဲ႔အတူ အရင္ဆံုး တင္ခဲ့သူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ရန္ကုန္မႇာေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္က ဖဆပလအဖြဲ႕ ျပန္မဖြဲ႕ႏိုင္ေသးပါဘူး။
ဦးႏုရဲ့ ေတာင္းပန္စကား
သူ႕ကိုေထာင္ထဲ ထည့္ခဲ့ေပမယ့္ ဦးေလးလႇက ဘယ္သူ႕အေပၚမႇ အာဃာတ မထားခဲ့ပါဘူး။ ေမတၲာလည္း မပ်က္ခဲ့ ပါဘူး။ ကြယ္လြန္သူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုက 'ႏႇစ္ ၉၀ျပည့္ လူထုဦးလႇ' စာအုပ္မႇာ အမႇတ္တရ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ ေရးသားေပးပို႔ခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီမႇာ . . .''ကိုလႇေရ။ ကိုလႇ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ဟာ မေသးပါဘူး။ အင္မတန္ ႀကီးမားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစရႇိတဲ့ စကားေတြကို ေျပာ႐ံုမွ်နဲ႔ ေက်ေအးႏိုင္ေလာက္တဲ့ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုလႇဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ထက္ႀကီးရင္ ကြၽန္ေတာ္က ကိုလႇကိုထုိင္ၿပီး ရႇိခိုး ေတာင္းပန္ရမယ့္ အျပစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ အျပစ္ေတြရႇိသမ် ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ ေပးပါ . . .''လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစကားေတြကို မႏၲေလး ဘူတာႀကီးမႇာ ရထား ထြက္အံ့ဆဲဆဲ ဦးလႇကို ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတုန္း ဦးႏုကသြား ေျပာခဲ့တာပါတဲ့။ ဒီစကားေတြကို ေျပာခ်င္တာၾကာၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ခဲ့လို႔ ခုလိုၾကံဳႀကိဳက္တုန္း ကတိုက္က႐ိုက္ သြားေျပာခဲ့ရတာလို႔လည္း ဦးႏုက ေရးျပ ထားပါတယ္။
သေဘာထားႀကီးတဲ့သူ
ဦးေလးလႇက ဘယ္သူ႕ အေပၚမႇာမႇ မုန္းစိတ္၊ အာဃာတစိတ္လံုး ၀မရႇိခဲ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ နိဗၼာန္ ေရာက္ေၾကာင္း တရားအားထုတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ သေဘာ ထားကြဲၾက၊ စကားမ်ားၾက၊ အျပန္အလႇန္ ေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္ၾက ဆိုတာေတြ ျဖစ္ျမဲထံုးစံပဲလို႔ ဦးေလးလႇက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ နားလည္ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေလး သေဘာထားႀကီးတာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚမႇာမႇ မဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင္က်တဲ့ အႀကိမ္ေတြ မေရတြက္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူမ်ဳိးအေပၚမႇာလည္း သေဘာထားႀကီး ႐ံုမက ေမတၲာေစတနာ ထားႏိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ႏိုင္ငံေရးသမား အိုႀကီးေတြ၊ စာေရးဆရာအို ႀကီးေတြ အေပၚေစတနာ ထားပံုေတြက လည္းေျပာလို႔ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ မရႇိပါဘူး။ ဦးေလးရႇိတဲ့ မႏၲေလးဆိုတာမေျပာနဲ႔ေတာ့ ရန္ကုန္တိုက္ခြဲမႇာ လာၾကတာ ေတြကိုက မနည္းပါဘူး။ လူငယ္ပီပီ တစ္ခါတေလ ကိုယ္က ေစတနာ တြန္႔တိုမိေပမယ့္ ဦးေလးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မႇ မတြန္႔တိုပါဘူး။ ''အသင့္အတင့္ ေတာ့ ၾကည့္ေပးလိုက္ပါကြယ္'' ဆိုတဲ့ လက္သံုးစကားကိုသာ ေျပာၿမဲျဖစ္ပါတယ္။
ႏႇလံုးႀကီးသူ
ဦးေလးလႇဟာ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္၊ အစားအေသာက္ ေနရာတကာ ယဥ္ေက်းသူ၊ ႏႇလံုးႀကီးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖဆပလ ေခတ္မႇာလည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု မႏၲေလးေရာက္တိုင္း ဦးေလးကို ေခၚေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ ေျပာေလ့ရႇိပါတယ္။ ၁၉၆၂ခုႏႇစ္ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ပိုင္းမႇာလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ေတာ္လႇန္ေရး ေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း မႏၲေလးေရာက္တာနဲ႔ ဦးေလးလႇကို ေခၚေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ ေျပာတာပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ဦးေလးလႇ ရန္ကုန္ ေရာက္လာရင္လည္း ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ အိမ္ေတာ္ကအေခၚ ေရာက္လာၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးမႇာေတာ့ ဦးေလးလႇဟာ အင္မတန္မႇကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ႏူးညံ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူထုသတင္းစာရဲ႕ မူ၀ါဒနဲ႔ ပတ္သက္တာ ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းမႇ အေလ်ာ့မေပးပါဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္ရဲ႕ မ်က္ႏႇာတစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စာဖတ္ပရိသတ္ အေပါင္းက လူထုဦးလႇကို ခ်စ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မႏၲေလးသား စစ္စစ္မဟုတ္ေပမယ့္ မႏၲေလး တစ္ၿမိဳ႕လံုး ကေလး၊ လူႀကီးမေရြး ေထႀကီး၊ ၀ါႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကအစ ခ်စ္ၾကၿပီး အားကိုးအားထား ျပဳၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုလို႔ ဦးေလးလႇ တစ္ေယာက္သာ ရႇိလိမ့္မယ္ ထင္ပါ တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၿမိဳ႕နဲ႔ ပတ္သက္သမ် ေ၀ယ်ာ၀စၥတိုင္းမႇာ ဦးေလးလႇ မပါတဲ့ ကိစၥမရႇိလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗထူးကြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးလုပ္ခဲ့သလို တကၠသိုလ္ဆီးနိတ္ အဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးလည္း လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အရပ္ထဲက ၾကက္ေတာင္႐ိုက္အသင္း လူႀကီးျဖစ္သလို၊ မႏၲေလးေတာင္ေျခ ေဂါက္ကြင္းလူႀကီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ဒါ့အျပင္ လူႀကီးေတြအတြက္ စာအုပ္ေတြမ်ဳိးစံု ေရးခဲ့သလို ကေလးေတြအတြက္ ပံုျပင္စာအုပ္ေတြခ်ည္း ၄၆ အုပ္ေတာင္ ေရးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဦးေလးလႇဟာ ဦးႏုတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့သလို ကေလးေတြရဲ႕ မိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ လိုက္ပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း
0 comments:
Post a Comment