တကၠသိုလ္ျမတ္သူ
(၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္၊ Northern Star ဂ်ာနယ္က ဆရာ တကၠသိုလ္ျမတ္သူရဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ကာလတုန္းက အစိုးရနဲ႕ အတုိက္အခံၾကား ဆက္ဆံေရး၊ ဖဆပလရဲ့ အကြဲအျပဲမ်ားကို တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း သိႏုိင္ဖို႕ မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ၏ ျမန္မာ့ေရွ႕ေဆာင္ အမ်ဳိးသား မ႑ိဳင္ႀကီး ျဖစ္ေသာ ဖဆပလ သည္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ပိုင္းတြင္ တည္ၿမဲ(ေဆြၿငိမ္း) ႏွင့္ သန္႔ရွင္း(ႏုတင္) ဟူ၍ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ၿပိဳလဲသြားခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရး ရကာနီးႏွင့္ ရၿပီးစ ကာလမ်ား ကတည္းက ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္ (အျဖဴပတ္)၊ ဆုိရွယ္နီ၊ ဗကသ၊ ဗမက စသည့္ အဖြဲ႔မ်ား ပဲ့ထြက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဖဆပလႀကီး တည္ၿမဲႏွင့္ သန္႔ရွင္း ကြဲၿပဲမႈမွာ သာမန္ ပဲ့ထြက္သြားျခင္း မဟုတ္ဘဲ ထမင္းစား ေၾကြပန္းကန္ အလယ္မွ ထက္ျခမ္း ကြဲသကဲ့သို႔ ျပန္ဆက္၍ မရေအာင္ ကြဲထြက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
ဖဆပလႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲခ်ိန္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ရန္ပံုေငြ ငါးသိန္း ရွိေနသည္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔၏ အေရးပါေသာ ေနရာမ်ားမွာ ႏုတင္ (သန္႔ရွင္း) တုိ႔ လက္တြင္ ရွိသည္။ ဥကၠ႒ ေနရာ ဦးႏု၊ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေနရာ သခင္ ေက်ာ္ဒြန္း၊ ဘ႑ာေရးမွဴး ေနရာ ဦးတင္ (ျမန္မာ့အလင္း) တုိ႔က လက္ရွိျဖစ္သည္။
ဖဆပလ ဦးစီး အဖြဲ႔အစည္း ေခၚယူ က်င္းပၿပီး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကို သန္႔ရွင္းတုိ႔လက္ထဲ အၿပီး လႊဲအပ္ ေပးလုိက္မည္ေလာ၊ တည္ၿမဲ တို႔လက္ အၿပီးအပ္မည္ေလာ ဟူေသာ ျပႆနာ ေပၚလာသည္။ ဦးႏုကမူ ဖဆပလႀကီးကို တည္ၿမဲတို႔လက္ ေပးလုိက္ရန္ မိမိလူ (သန္႔ရွင္း) မ်ားကို မိမိတုိက္တြန္း ေပးပါမည္ဟု ေလာကြတ္စကား ေျပာေသး၏။ သန္႔ရွင္းဘက္မွ သခင္တင္၊ သခင္ ေက်ာ္ဒြန္း တုိ႔ကမူ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို တည္ၿမဲလက္ ထုိးမအပ္ ႏိုင္ေပ။ ဦးႏုသည္ ေနာက္အမည္သစ္ျဖင့္ ဖြဲ႔မည့္ ျပည္ေထာင္စု အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ပထစ) ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ဖဆပလ အမည္ စြန္႔လႊတ္လုိပံု ရသည္။ သခင္တင္၊ သခင္ေက်ာ္ဒြန္း တို႔ကမူ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဟူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အရွိန္ျဖင့္ လူႀကိဳက္မ်ားကာ ေထာက္ခံမဲ အမ်ားဆံုး ရရွိခဲ့သည့္ လူသိမ်ား ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားေသာ အဖြဲ႔ႀကီး ျဖစ္၍ လက္မလႊတ္ လုိၾကေပ။
ဖဆပလႀကီး ႏုတင္ (သန္႔ရွင္း)၊ ေဆြၿငိမ္း (တည္ၿမဲ) ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ၾကၿပီးေနာက္ သန္႔ရွင္းတုိ႔က ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သို႔ ေန႔စဥ္ မွန္မွန္လာၿပီး ႐ုံးတက္ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တည္ၿမဲတုိ႔ ႐ုံးေနရာမရွိ ျဖစ္လာရသည္။ တည္ၿမဲတို႔က ဦးဗေဆြ ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားေသာ အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံး (TUCB) ၏ ဌာနခ်ဳပ္ ႐ုံးေအာက္တြင္ တည္ၿမဲ ဌာနခ်ဳပ္ ႐ုံးစိုက္သည္။ ထုိမွတစ္ဖန္ ၾကည့္ျမင္တုိင္လမ္းႏွင့္ ရွမ္းလမ္း အၾကား အင္းနစ္လမ္းေခၚ ဟုမ္းလမ္း (ယခု ပန္းလႈိင္လမ္း)ရွိ ဦးဗေဆြ၏ ေနအိမ္သုိ႔ ဌာနခ်ဳပ္႐ုံး ေျပာင္းေရႊ႕သည္။ သတင္းေထာက္မ်ားသည္ ဗဟန္း ေရခဲဆုိင္ မွတ္တုိင္အနီးရွိ မူလ ဖဆပလ ဌာနခ်ဳပ္ (ယခု ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး ဌာန၊ ပန္းခ်ီပန္းပုေက်ာင္း)မွ သန္႔ရွင္း ဌာနခ်ဳပ္ ေျပးလုိက္၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္ ဟုမ္းလမ္းရွိ ဦးဗေဆြ အိမ္မွ တည္ၿမဲ ဌာနခ်ဳပ္ ေျပးလုိက္ႏွင့္ သတင္း ယူၾကရေလသည္။
ဦးႏုသည္ ေဒးကာနက္ဂ်ီ၏ စာအုပ္ကို လူေပၚလူေဇာ္ လုပ္နည္း အမည္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆို ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး ယင္းစာအုပ္ ကိုပင္ မိတၱဗလဋီကာ ဟု အမည္ေျပာင္းကာ ေက်ာင္းသံုး ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။ လူေပၚလူေဇာ္ လုပ္နည္းတြင္ ကၽြမ္းက်င္ေလသည္။ ဖဆပလ မကြဲေအာင္ မိမိလူ (သခင္တင္၊ သခင္ေက်ာ္ဒြန္း စသူ) မ်ား မေက်မနပ္ ျဖစ္ရသည္ အထိ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြ တုိ႔အား အသာစီး ေပးျပခဲ့သည္။ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ၾကၿပီးသည့္ ေနာက္မွာပင္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကို ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတုိ႔ တည္ၿမဲလက္ ေပးအပ္ရန္ မိမိလူမ်ားကို တုိက္တြန္း ၾကည့္ပါမည္ဟု ေလာကြတ္စကား ဆုိခဲ့သည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၁ ရက္ ေမေဒး (အလုပ္သမားေန႔) အခမ္းအနားကို ဦးဗေဆြတုိ႔ ၾသဇာခံ TUCB မွ ႀကီးမွဴး က်င္းပရာသို႔ ဦးႏုသည္ အာဃာတ မရွိေလဟန္ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ႏွင့္ တက္ေရာက္ ျပခဲ့ေလသည္။
(၆၈) ႀကိမ္ေျမာက္ ကမာၻ႔ အလုပ္သမားေန႔ (ေမေဒး)ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္း ဗိုလ္႐ႈခံ မ႑ပ္ (လြတ္လပ္ေရးေန႔ ခ်ီတက္ပြဲ မ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတက ထုိအေဆာက္အအံု စင္ျမင့္ေပၚမွ ရပ္ၿပီး အေလးျပဳခံ သျဖင့္ ဗိုလ္႐ႈခံ မ႑ပ္ဟု တြင္သည္။ ေနာက္ပိုင္း၌ ထုိအေဆာက္အံုကို ဖ်က္ကာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အအံုသစ္ကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္)တြင္ က်င္းပသည္။ သာမန္အားျဖင့္ TUCB အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံး၏ပြဲ၊ ဦးဗေဆြ၏ ပြဲျဖစ္သည္။ ဦးႏုက သေဘာထား ႀကီးျပၿပီး တက္ေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤပြဲတြင္ ဦးႏုကို အလယ္မွ ထားၿပီး ဦးဗေဆြႏွင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔က ဦးႏု၏ လက္ယာဘက္ႏွင့္ လက္ဝဲဘက္ တို႔တြင္ ထုိင္ၾကသည္။
ေမေဒးေန႔သို႔ အလုပ္သမား စစ္ေၾကာင္းမ်ား ခ်ီတက္ လာၾကရာတြင္ စစ္ေၾကာင္းတုိင္းက “ဥကၠ႒ႀကီး ဦးဗေဆြ က်န္းမာပါေစ” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ အေလးျပဳၾကသည္။ “ဦးႏု က်န္းမာပါေစ” ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ ႐ုံးအလိုက္ အဖြဲ႔ႏွစ္ခုကသာ ေၾကြးေၾကာ္ သြားသည္။ သစ္ေတာေရးရာ ဌာနဝန္ထမ္းမ်ား စစ္ေၾကာင္းကမူ “ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ညီၫြတ္ၾက၊ ညီၫြတ္ၾက” ဟု ေတာက္ေလွ်ာက္ ေႂကြးေၾကာ္ သြားၾကသည္။ ဦးႏုသည္ အခမ္းအနားအၿပီး ဦးဗေဆြႏွင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း တို႔ကို ၿပံဳးရႊင္စြာ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထျပန္သည္။
တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မ်က္ႏွာ မၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၾက၊ အာဃာတ ႀကီးမား ၾကေစကာမူ ထုိေခတ္ ႏိုင္ငံေရးသမား တုိ႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ ဆက္ဆံ ႏုိင္ၾကသည္။ ခင္မင္ ရင္းႏွီးစြာ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ ႏုိင္ၾကသည္။ ထုိ ဖဆပလေခတ္ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ အာဏာရ ႏုိင္ငံေရးသမား မ်ားႏွင့္ အတုိက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမား တုိ႔သည္ သူျဖဴလွ်င္ ကိုယ္က မည္း(မဲ)မည္ ဆိုေသာ သေဘာျဖင့္ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ ဆန္႔က်င္ ကန္႕ကြက္ ေျပာဆို ၾကသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရွိၾက ထုိးႏွက္ေဝဖန္ ၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္ ျပင္ပ၌လည္း တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ တစ္ဦးခါး တစ္ဦးက ဖက္ၿပီး အတူေလွ်ာက္သြား ႏုိင္ၾကသည္။
ဘုတလင္ အမတ္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ (ပမညတ)သည္ ဖဆပလ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ တကၠသိုလ္၌ ေက်ာင္းေနဖက္၊ ေက်ာင္းသား အေရး ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာမ်ား ျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္က သူ႔ သူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္း “ေက်ာ္ၿငိမ္း” အမည္ျဖင့္ စာတစ္အုပ္ ပင္ ေရးသား ထုတ္ေဝ ခဲ့ဖူးသည္။
ထုိစဥ္က ပါလီမန္ သတင္းေထာက္တုိ႔ မေမ့ႏိုင္ ၾကေသာ ျမင္ကြင္း တစ္ခုကား လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး ထဲတြင္ ဖဆပလ ဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း (လက္ယာ၀ါဒီ) ႏွင့္ အတုိက္အခံ ပမညတ အမတ္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ (လက္ဝဲဝါဒီ)တုိ႔ အေခ်အတင္၊ အေၾကာက္အကန္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဒါသသံမ်ား ပါလာသည္ အထိ အတုိက္အခံ ေျပာၾကသည္။
ေန႔ခင္း ပါလီမန္ အစည္းအေဝး ရပ္နားၿပီး ထမင္းစားခ်ိန္၌ ဦးသိန္းေဖျမင့္ ႏွင့္ ပမညတ အမတ္ ေလးငါးေယာက္ ပါလီမန္ အေဆာက္အအံု အျပင္ဘက္ စႀကၤန္တြင္ ရပ္၍ စကားစျမည္ ေျပာေနၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဖဆပလ ဝန္ႀကီးမ်ား ပါလီမန္တြင္းမွ ထြက္လာကာ ထမင္းစားေဆာင္ (Canteen)ဘက္ သြားေနၾကသည္။ ထုိစဥ္က အမတ္ မ်ားသည္ ထမင္းစားေဆာင္တြင္ ကိုယ့္ ပိုက္ဆံႏွင့္ကိုယ္ ဝယ္စားရသည္။
ဦးသိန္းေဖျမင့္က ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို ျမင္သည္ႏွင့္ -
“ေဟ့ - သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ၿငိမ္း”
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းျဖင့္ လွည့္ၾကည့္ကာ “ဘာလဲကြ”ဟု ခပ္မာမာ ျပန္ေမးသည္။
ဦးသိန္းေဖျမင့္က “မင္းက ဝန္ႀကီးကြ၊ လခ ေကာင္းေကာင္းရတယ္။ တုိ႔က ႏိုင္ငံေရးသမား၊ မြဲတယ္။ ဒီေတာ့ မင္း ငါတုိ႔ကို အခု ထမင္း ေကၽြးရမယ္” ဟု ေျပာသည္။
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက “ ဘာလို႔ ေကၽြးရမွာလဲ၊ မင္း ခုနက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ငါ့ကို ပက္ပက္စက္စက္ ခ်ခဲ့တာပဲ” ဟု စကားနာ ထုိးသည္။
ဦးသိန္းေဖျမင့္က ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ “ဟ . . . ဟိုဟာက လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး ေလကြာ။ မင္းက ဝန္ႀကီး၊ ငါက အတုိက္အခံ၊ ႏုိင္ငံေရး မူအရ တုိ႔ဘက္က ေျပာစရာ ရွိတာ ေျပာမွာေပ့ါကြ။ အခုဟာက လႊတ္ေတာ္ အျပင္ဘက္မွာ ေလကြာ။ ဒါက သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ေျပာတာ၊ ေကၽြးတာကြ” ဟု ေျပာလိုက္မွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ႏွင့္ သိန္းေဖျမင့္တုိ႔ ပမညတ အမတ္ တစ္စုကို ထမင္းစားေဆာင္ (Canteen) ေခၚသြားၿပီး ေန႔ခင္းစာ ေကၽြးရင္း တဝါးဝါး တဟားဟား ရယ္ေမာပြဲက် ေနၾကေလသည္။
လက္နက္ကိုင္ ျပည္တြင္း စစ္ခင္းၾကေသာ ေတာတြင္း ႏုိင္ငံေရး သမားမ်ားကမူ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေတြ႔ရာသခ်ႋဳင္း ဓားမဆုိင္း ဆက္ဆံ လာၾကသည္။ ယေန႔ ေခတ္၌ကား ပို၍ ဆုိးေလသည္။ ရန္လုိျခင္း၊ အၿငိဳးအေတးႀကီးျခင္း၊ မူခ်င္း မတူလွ်င္ လူခ်င္း မေခၚဘူး ဟူေသာ ပံုစံမ်ားကို ေတြ႔ေနရသည္။ ႏုိင္ငံေရး (အမ်ားအက်ဳိး ပရဟိတ) ႏွင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ (အတၱဟိတ) တုိ႔ မခြဲျခား ႏိုင္ေတာ့သည္ အထိ ျဖစ္ေနၾက ေပသည္။
တကၠသိုလ္ျမတ္သူ
Posted by ပိေတာက္ေျမ
(၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္၊ Northern Star ဂ်ာနယ္က ဆရာ တကၠသိုလ္ျမတ္သူရဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ကာလတုန္းက အစိုးရနဲ႕ အတုိက္အခံၾကား ဆက္ဆံေရး၊ ဖဆပလရဲ့ အကြဲအျပဲမ်ားကို တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း သိႏုိင္ဖို႕ မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ၏ ျမန္မာ့ေရွ႕ေဆာင္ အမ်ဳိးသား မ႑ိဳင္ႀကီး ျဖစ္ေသာ ဖဆပလ သည္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ပိုင္းတြင္ တည္ၿမဲ(ေဆြၿငိမ္း) ႏွင့္ သန္႔ရွင္း(ႏုတင္) ဟူ၍ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ၿပိဳလဲသြားခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရး ရကာနီးႏွင့္ ရၿပီးစ ကာလမ်ား ကတည္းက ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္ (အျဖဴပတ္)၊ ဆုိရွယ္နီ၊ ဗကသ၊ ဗမက စသည့္ အဖြဲ႔မ်ား ပဲ့ထြက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဖဆပလႀကီး တည္ၿမဲႏွင့္ သန္႔ရွင္း ကြဲၿပဲမႈမွာ သာမန္ ပဲ့ထြက္သြားျခင္း မဟုတ္ဘဲ ထမင္းစား ေၾကြပန္းကန္ အလယ္မွ ထက္ျခမ္း ကြဲသကဲ့သို႔ ျပန္ဆက္၍ မရေအာင္ ကြဲထြက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
ဖဆပလႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲခ်ိန္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ရန္ပံုေငြ ငါးသိန္း ရွိေနသည္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔၏ အေရးပါေသာ ေနရာမ်ားမွာ ႏုတင္ (သန္႔ရွင္း) တုိ႔ လက္တြင္ ရွိသည္။ ဥကၠ႒ ေနရာ ဦးႏု၊ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေနရာ သခင္ ေက်ာ္ဒြန္း၊ ဘ႑ာေရးမွဴး ေနရာ ဦးတင္ (ျမန္မာ့အလင္း) တုိ႔က လက္ရွိျဖစ္သည္။
ဖဆပလ ဦးစီး အဖြဲ႔အစည္း ေခၚယူ က်င္းပၿပီး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကို သန္႔ရွင္းတုိ႔လက္ထဲ အၿပီး လႊဲအပ္ ေပးလုိက္မည္ေလာ၊ တည္ၿမဲ တို႔လက္ အၿပီးအပ္မည္ေလာ ဟူေသာ ျပႆနာ ေပၚလာသည္။ ဦးႏုကမူ ဖဆပလႀကီးကို တည္ၿမဲတို႔လက္ ေပးလုိက္ရန္ မိမိလူ (သန္႔ရွင္း) မ်ားကို မိမိတုိက္တြန္း ေပးပါမည္ဟု ေလာကြတ္စကား ေျပာေသး၏။ သန္႔ရွင္းဘက္မွ သခင္တင္၊ သခင္ ေက်ာ္ဒြန္း တုိ႔ကမူ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို တည္ၿမဲလက္ ထုိးမအပ္ ႏိုင္ေပ။ ဦးႏုသည္ ေနာက္အမည္သစ္ျဖင့္ ဖြဲ႔မည့္ ျပည္ေထာင္စု အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ပထစ) ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ဖဆပလ အမည္ စြန္႔လႊတ္လုိပံု ရသည္။ သခင္တင္၊ သခင္ေက်ာ္ဒြန္း တို႔ကမူ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဟူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အရွိန္ျဖင့္ လူႀကိဳက္မ်ားကာ ေထာက္ခံမဲ အမ်ားဆံုး ရရွိခဲ့သည့္ လူသိမ်ား ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားေသာ အဖြဲ႔ႀကီး ျဖစ္၍ လက္မလႊတ္ လုိၾကေပ။
ဖဆပလႀကီး ႏုတင္ (သန္႔ရွင္း)၊ ေဆြၿငိမ္း (တည္ၿမဲ) ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ၾကၿပီးေနာက္ သန္႔ရွင္းတုိ႔က ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သို႔ ေန႔စဥ္ မွန္မွန္လာၿပီး ႐ုံးတက္ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တည္ၿမဲတုိ႔ ႐ုံးေနရာမရွိ ျဖစ္လာရသည္။ တည္ၿမဲတို႔က ဦးဗေဆြ ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားေသာ အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံး (TUCB) ၏ ဌာနခ်ဳပ္ ႐ုံးေအာက္တြင္ တည္ၿမဲ ဌာနခ်ဳပ္ ႐ုံးစိုက္သည္။ ထုိမွတစ္ဖန္ ၾကည့္ျမင္တုိင္လမ္းႏွင့္ ရွမ္းလမ္း အၾကား အင္းနစ္လမ္းေခၚ ဟုမ္းလမ္း (ယခု ပန္းလႈိင္လမ္း)ရွိ ဦးဗေဆြ၏ ေနအိမ္သုိ႔ ဌာနခ်ဳပ္႐ုံး ေျပာင္းေရႊ႕သည္။ သတင္းေထာက္မ်ားသည္ ဗဟန္း ေရခဲဆုိင္ မွတ္တုိင္အနီးရွိ မူလ ဖဆပလ ဌာနခ်ဳပ္ (ယခု ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး ဌာန၊ ပန္းခ်ီပန္းပုေက်ာင္း)မွ သန္႔ရွင္း ဌာနခ်ဳပ္ ေျပးလုိက္၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္ ဟုမ္းလမ္းရွိ ဦးဗေဆြ အိမ္မွ တည္ၿမဲ ဌာနခ်ဳပ္ ေျပးလုိက္ႏွင့္ သတင္း ယူၾကရေလသည္။
ဦးႏုသည္ ေဒးကာနက္ဂ်ီ၏ စာအုပ္ကို လူေပၚလူေဇာ္ လုပ္နည္း အမည္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆို ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး ယင္းစာအုပ္ ကိုပင္ မိတၱဗလဋီကာ ဟု အမည္ေျပာင္းကာ ေက်ာင္းသံုး ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။ လူေပၚလူေဇာ္ လုပ္နည္းတြင္ ကၽြမ္းက်င္ေလသည္။ ဖဆပလ မကြဲေအာင္ မိမိလူ (သခင္တင္၊ သခင္ေက်ာ္ဒြန္း စသူ) မ်ား မေက်မနပ္ ျဖစ္ရသည္ အထိ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြ တုိ႔အား အသာစီး ေပးျပခဲ့သည္။ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ၾကၿပီးသည့္ ေနာက္မွာပင္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကို ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတုိ႔ တည္ၿမဲလက္ ေပးအပ္ရန္ မိမိလူမ်ားကို တုိက္တြန္း ၾကည့္ပါမည္ဟု ေလာကြတ္စကား ဆုိခဲ့သည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၁ ရက္ ေမေဒး (အလုပ္သမားေန႔) အခမ္းအနားကို ဦးဗေဆြတုိ႔ ၾသဇာခံ TUCB မွ ႀကီးမွဴး က်င္းပရာသို႔ ဦးႏုသည္ အာဃာတ မရွိေလဟန္ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ႏွင့္ တက္ေရာက္ ျပခဲ့ေလသည္။
(၆၈) ႀကိမ္ေျမာက္ ကမာၻ႔ အလုပ္သမားေန႔ (ေမေဒး)ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္း ဗိုလ္႐ႈခံ မ႑ပ္ (လြတ္လပ္ေရးေန႔ ခ်ီတက္ပြဲ မ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတက ထုိအေဆာက္အအံု စင္ျမင့္ေပၚမွ ရပ္ၿပီး အေလးျပဳခံ သျဖင့္ ဗိုလ္႐ႈခံ မ႑ပ္ဟု တြင္သည္။ ေနာက္ပိုင္း၌ ထုိအေဆာက္အံုကို ဖ်က္ကာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အအံုသစ္ကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္)တြင္ က်င္းပသည္။ သာမန္အားျဖင့္ TUCB အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံး၏ပြဲ၊ ဦးဗေဆြ၏ ပြဲျဖစ္သည္။ ဦးႏုက သေဘာထား ႀကီးျပၿပီး တက္ေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤပြဲတြင္ ဦးႏုကို အလယ္မွ ထားၿပီး ဦးဗေဆြႏွင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔က ဦးႏု၏ လက္ယာဘက္ႏွင့္ လက္ဝဲဘက္ တို႔တြင္ ထုိင္ၾကသည္။
ေမေဒးေန႔သို႔ အလုပ္သမား စစ္ေၾကာင္းမ်ား ခ်ီတက္ လာၾကရာတြင္ စစ္ေၾကာင္းတုိင္းက “ဥကၠ႒ႀကီး ဦးဗေဆြ က်န္းမာပါေစ” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ အေလးျပဳၾကသည္။ “ဦးႏု က်န္းမာပါေစ” ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ ႐ုံးအလိုက္ အဖြဲ႔ႏွစ္ခုကသာ ေၾကြးေၾကာ္ သြားသည္။ သစ္ေတာေရးရာ ဌာနဝန္ထမ္းမ်ား စစ္ေၾကာင္းကမူ “ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ညီၫြတ္ၾက၊ ညီၫြတ္ၾက” ဟု ေတာက္ေလွ်ာက္ ေႂကြးေၾကာ္ သြားၾကသည္။ ဦးႏုသည္ အခမ္းအနားအၿပီး ဦးဗေဆြႏွင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း တို႔ကို ၿပံဳးရႊင္စြာ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထျပန္သည္။
တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မ်က္ႏွာ မၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၾက၊ အာဃာတ ႀကီးမား ၾကေစကာမူ ထုိေခတ္ ႏိုင္ငံေရးသမား တုိ႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ ဆက္ဆံ ႏုိင္ၾကသည္။ ခင္မင္ ရင္းႏွီးစြာ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ ႏုိင္ၾကသည္။ ထုိ ဖဆပလေခတ္ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ အာဏာရ ႏုိင္ငံေရးသမား မ်ားႏွင့္ အတုိက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမား တုိ႔သည္ သူျဖဴလွ်င္ ကိုယ္က မည္း(မဲ)မည္ ဆိုေသာ သေဘာျဖင့္ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ ဆန္႔က်င္ ကန္႕ကြက္ ေျပာဆို ၾကသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရွိၾက ထုိးႏွက္ေဝဖန္ ၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္ ျပင္ပ၌လည္း တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ တစ္ဦးခါး တစ္ဦးက ဖက္ၿပီး အတူေလွ်ာက္သြား ႏုိင္ၾကသည္။
ဘုတလင္ အမတ္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ (ပမညတ)သည္ ဖဆပလ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ တကၠသိုလ္၌ ေက်ာင္းေနဖက္၊ ေက်ာင္းသား အေရး ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာမ်ား ျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္က သူ႔ သူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္း “ေက်ာ္ၿငိမ္း” အမည္ျဖင့္ စာတစ္အုပ္ ပင္ ေရးသား ထုတ္ေဝ ခဲ့ဖူးသည္။
ထုိစဥ္က ပါလီမန္ သတင္းေထာက္တုိ႔ မေမ့ႏိုင္ ၾကေသာ ျမင္ကြင္း တစ္ခုကား လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး ထဲတြင္ ဖဆပလ ဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း (လက္ယာ၀ါဒီ) ႏွင့္ အတုိက္အခံ ပမညတ အမတ္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ (လက္ဝဲဝါဒီ)တုိ႔ အေခ်အတင္၊ အေၾကာက္အကန္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဒါသသံမ်ား ပါလာသည္ အထိ အတုိက္အခံ ေျပာၾကသည္။
ေန႔ခင္း ပါလီမန္ အစည္းအေဝး ရပ္နားၿပီး ထမင္းစားခ်ိန္၌ ဦးသိန္းေဖျမင့္ ႏွင့္ ပမညတ အမတ္ ေလးငါးေယာက္ ပါလီမန္ အေဆာက္အအံု အျပင္ဘက္ စႀကၤန္တြင္ ရပ္၍ စကားစျမည္ ေျပာေနၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဖဆပလ ဝန္ႀကီးမ်ား ပါလီမန္တြင္းမွ ထြက္လာကာ ထမင္းစားေဆာင္ (Canteen)ဘက္ သြားေနၾကသည္။ ထုိစဥ္က အမတ္ မ်ားသည္ ထမင္းစားေဆာင္တြင္ ကိုယ့္ ပိုက္ဆံႏွင့္ကိုယ္ ဝယ္စားရသည္။
ဦးသိန္းေဖျမင့္က ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို ျမင္သည္ႏွင့္ -
“ေဟ့ - သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ၿငိမ္း”
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းျဖင့္ လွည့္ၾကည့္ကာ “ဘာလဲကြ”ဟု ခပ္မာမာ ျပန္ေမးသည္။
ဦးသိန္းေဖျမင့္က “မင္းက ဝန္ႀကီးကြ၊ လခ ေကာင္းေကာင္းရတယ္။ တုိ႔က ႏိုင္ငံေရးသမား၊ မြဲတယ္။ ဒီေတာ့ မင္း ငါတုိ႔ကို အခု ထမင္း ေကၽြးရမယ္” ဟု ေျပာသည္။
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက “ ဘာလို႔ ေကၽြးရမွာလဲ၊ မင္း ခုနက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ငါ့ကို ပက္ပက္စက္စက္ ခ်ခဲ့တာပဲ” ဟု စကားနာ ထုိးသည္။
ဦးသိန္းေဖျမင့္က ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ “ဟ . . . ဟိုဟာက လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး ေလကြာ။ မင္းက ဝန္ႀကီး၊ ငါက အတုိက္အခံ၊ ႏုိင္ငံေရး မူအရ တုိ႔ဘက္က ေျပာစရာ ရွိတာ ေျပာမွာေပ့ါကြ။ အခုဟာက လႊတ္ေတာ္ အျပင္ဘက္မွာ ေလကြာ။ ဒါက သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ေျပာတာ၊ ေကၽြးတာကြ” ဟု ေျပာလိုက္မွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ႏွင့္ သိန္းေဖျမင့္တုိ႔ ပမညတ အမတ္ တစ္စုကို ထမင္းစားေဆာင္ (Canteen) ေခၚသြားၿပီး ေန႔ခင္းစာ ေကၽြးရင္း တဝါးဝါး တဟားဟား ရယ္ေမာပြဲက် ေနၾကေလသည္။
လက္နက္ကိုင္ ျပည္တြင္း စစ္ခင္းၾကေသာ ေတာတြင္း ႏုိင္ငံေရး သမားမ်ားကမူ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေတြ႔ရာသခ်ႋဳင္း ဓားမဆုိင္း ဆက္ဆံ လာၾကသည္။ ယေန႔ ေခတ္၌ကား ပို၍ ဆုိးေလသည္။ ရန္လုိျခင္း၊ အၿငိဳးအေတးႀကီးျခင္း၊ မူခ်င္း မတူလွ်င္ လူခ်င္း မေခၚဘူး ဟူေသာ ပံုစံမ်ားကို ေတြ႔ေနရသည္။ ႏုိင္ငံေရး (အမ်ားအက်ဳိး ပရဟိတ) ႏွင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ (အတၱဟိတ) တုိ႔ မခြဲျခား ႏိုင္ေတာ့သည္ အထိ ျဖစ္ေနၾက ေပသည္။
တကၠသိုလ္ျမတ္သူ
Posted by ပိေတာက္ေျမ
0 comments:
Post a Comment